Η κοινωνική οπισθοδρόμηση των τελευταίων τριών δεκαετιών στη Δύση, που χαρακτηρίζεται από τη βίαιη συγκέντρωση του πλούτου στα χέρια των ολίγων και από την κατίσχυση της θεωρίας των οικονομικών άκρων, επηρεάζει έντονα και το περιβάλλον. Στο ενεργειακό συνέδριο που διοργανώθηκε στο Νταεγού της Νότιας Κορέας έρευνα της Wood Mckenzie έδειξε ότι τη δεκαετία που διανύουμε ο λιγνίτης θα ξαναγίνει η κορυφαία πηγή ενέργειας του πλανήτη.
Το πλέον ρυπογόνο καύσιμο θα επικρατήσει όχι τόσο λόγω της αυξανόμενης χρήσης του στην Κίνα και στις άλλες αναπτυσσόμενες χώρες όσο λόγω της διάδοσής του στις ανεπτυγμένες χώρες. Και δη στις ευρωπαϊκές, που λόγω κρίσης εγκαταλείπουν τις πιο δαπανηρές ανανεώσιμες πηγές ενέργειας.
«Εδώ πεινάμε και ξεπαγιάζουμε, το μέλλον του πλανήτη και των επόμενων γενεών θα σκεφτούμε;», είναι η λογική που κυριαρχεί. Και είναι παλαιόθεν βεβαιωμένο ότι όταν δεν υπάρχει χρήμα οι οικολογικές συνειδήσεις κάμπτονται και τα περιβαλλοντικά ήθη χαλαρώνουν.
Κάποιοι πίστεψαν ότι, όπως ξεπεράσαμε την εποχή του λίθου προτού μας σωθούν οι πέτρες, έτσι θα ξεπερνούσαμε και την εποχή του λιγνίτη και του πετρελαίου προτού αδειάσουν τα ορυχεία και στερέψουν οι πετρελαιοπηγές. Πλανήθηκαν πλάνην οικτράν. Η παραγωγή γαιανθράκων θα αυξηθεί κατά 20% έως το 2020, λένε οι ειδικοί. Και διαβεβαιώνουν ότι έχουμε ακόμα 130 χρόνια μπροστά μας για να κάψουμε όσο κάρβουνο τραβά η ψυχή μας. Για να βρουν επιτέλους τη δικαίωση και οι οπαδοί του «μπράουνλας». Της «φαιάς αντεπίθεσης» εναντίον του «πράσινου» περιβαλλοντισμού, όπως θα αποδίδαμε τον όρο «brownlash». Ολα καλά. «Lush life»!
του Αλέξανδρου Καψύλη
Το πλέον ρυπογόνο καύσιμο θα επικρατήσει όχι τόσο λόγω της αυξανόμενης χρήσης του στην Κίνα και στις άλλες αναπτυσσόμενες χώρες όσο λόγω της διάδοσής του στις ανεπτυγμένες χώρες. Και δη στις ευρωπαϊκές, που λόγω κρίσης εγκαταλείπουν τις πιο δαπανηρές ανανεώσιμες πηγές ενέργειας.
«Εδώ πεινάμε και ξεπαγιάζουμε, το μέλλον του πλανήτη και των επόμενων γενεών θα σκεφτούμε;», είναι η λογική που κυριαρχεί. Και είναι παλαιόθεν βεβαιωμένο ότι όταν δεν υπάρχει χρήμα οι οικολογικές συνειδήσεις κάμπτονται και τα περιβαλλοντικά ήθη χαλαρώνουν.
Κάποιοι πίστεψαν ότι, όπως ξεπεράσαμε την εποχή του λίθου προτού μας σωθούν οι πέτρες, έτσι θα ξεπερνούσαμε και την εποχή του λιγνίτη και του πετρελαίου προτού αδειάσουν τα ορυχεία και στερέψουν οι πετρελαιοπηγές. Πλανήθηκαν πλάνην οικτράν. Η παραγωγή γαιανθράκων θα αυξηθεί κατά 20% έως το 2020, λένε οι ειδικοί. Και διαβεβαιώνουν ότι έχουμε ακόμα 130 χρόνια μπροστά μας για να κάψουμε όσο κάρβουνο τραβά η ψυχή μας. Για να βρουν επιτέλους τη δικαίωση και οι οπαδοί του «μπράουνλας». Της «φαιάς αντεπίθεσης» εναντίον του «πράσινου» περιβαλλοντισμού, όπως θα αποδίδαμε τον όρο «brownlash». Ολα καλά. «Lush life»!
του Αλέξανδρου Καψύλη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου