Ο πραγματικός δορυφόρος της Γης ονομάζεται Λίλιθ και ονομάστηκε έτσι
από τον Ελοχίμ Σεμιεζά τον αρχηγό των 201 εκπεσόντων Ελοχίμ, πρός τιμήν
της μεγάλης πόpνης του σύμπαντος και μόνου θηλυκού ανθρώπου, Λίλιθ
Λαμασθού.
Τα στοιχεία του άρθρου προέρχονται από τον τομο 40 της σειράς βιβλίων
του Δημοσθένη Λιακόπουλου ΓΙΑΤΙ ΚΑΙ ΠΩΣ ΖΟΥΝ ΑΝΑΜΕΣΑ ΜΑΣ - "ΤΑ ΜΥΣΤΙΚΑ
ΤΗΣ ΣΕΛΗΝΗΣ", και η επιμέλεια έγινε από τον συνεργάτη της Αθέατης γνώσης
Δημήτρη Παπαδούδη.
Ο Απόλλων δημιούργησε την τεχνητή Σελήνη και την έφερε μπροστά από την Λίλιθ, τον φυσικό δορυφόρο της Γης.
Η τροχιά της Σελήνης καθώς και η θέση περιστροφής και περιφοράς της ήταν και συνεχίζει να είναι τέτοια, που εμποδίζει τους κατοίκους της Γης να δούν την Λίλιθ, η οποία βρίσκεται διαρκώς πίσω από την Σελήνη και γι αυτό δεν βλέπουμε και ποτέ την Αθέατη Πλευρά της Σελήνης, αλλά εμποδίζει και κάθε οπτική επαφή της Λίλιθ με την Γη.
Αυτό το έκανε ο Απόλλων, επειδή η Λίλιθ ήταν ένα στρατηγικό σημείο στο διάστημα, από το οποίο μπορούσαν να χτυπηθούν στόχοι εγκαταστάσεων των ΕΛ στην Γη, αλλά και για την χρησιμοποιούν οι ΕΛ την Σελήνη, σαν σημείο προσβολής στόχων πάνω στην Γη αλλά και στην Λίλιθ.
Η Λίλιθ πάνω ψηλά στον ουρανό, αποτελούσε σημείο αναφοράς της υπεροπλίας των Νεφελίμ.
Από εκεί μπορούσαν να έχουν τον έλεγχο της Γης.
Ο Απόλλων τότε σε συνέδριο στον Όλυμπο πρότεινε να δημιουργήσει μια νέα Σελήνη και να την τοποθετήσει ανάμεσα στην Γη και την Λίλιθ, τον φυσικό δορυφόρο του πλανήτη.
Ο Δίας θεώρησε ότι το έργο αυτό ήταν δύσκολο αν όχι αδύνατον και για να φέρει σε δύσκολη θέση το παιδί του, παρακινούμενος και από την Ήρα που δεν τον συμπαθούσε, του είπε το ναι.
Σκάφη των ΕΛ, μυστικά και ταχύτατα, με την μέθοδο της δημιουργίας της αστρικής πύλης, έφυγαν από την Γη και πήγανε σε μέρη του κόσμου των ονείρων, του ψεύτικου δηλαδή σύμπαντος, πιο παλιά από το ηλιακό μας σύστημα και εκεί δημιούργησαν την Νέα Σελήνη, μακριά από τα μάτια των Νεφελίμ.
Η μέθοδος της δημιουργίας της, ήταν η προσφιλής στους θεούς, η μέθοδος δηλαδή της Εφαρμοσμένης Αρχιτεκτονικής Προδόμησης.
Σύμφωνα με την τεχνολογία αυτή, δημιουργούσανε ένα μοντέλο του υπό κατασκευήν αντικειμένου καθώς και τους δομικούς λίθους, τα κομμάτια δηλαδή των διαφόρων υλικών που θα απάρτιζαν το αντικείμενο, από τα πιο μικρά, μέχρι τα πιο μεγάλα.
Το λεγόμενο αντικείμενο, μπορούσε να είναι ένα αγαλματίδιο, ή ένας τεράστιος τεχνητός, κούφιος σφαιρικός δορυφόρος, γεμάτος πόλεις και οπλικά συστήματα όπως η Νέα Σελήνη.
Μόλις τελείωνε το μοντέλο, τεράστιες μηχανές, αναλάμβαναν το μοντάζ, αφού πρώτα δημιουργούσαν όλα τα απαραίτητα κομμάτια.
Από μια μικρή βίδα, μέχρι τέραστιες ποσότητες βράχων ή μεταλλικών επιφανειών μήκους εκατοντάδων χιλιομέτρων.
Για να δημιουργηθεί το μοντέλο, ο σχεδιαστής συνδεότανε πνευματικά με ένα μηχάνημα που στην εποχή μας θα ονομάζαμε υπολογιστή και ο υπολογιστής αυτός, διάβαζε με απίστευτη ταχύτητα, την σκέψη του σχεδιαστή.
Παρόμοια περίπτωση έχουμε διαβάσει στην Οδύσσεια, για τα πλοία των Φαιάκων, που δεν είχαν ούτε πλήρωμα, ούτε καπετάνιο, ούτε τιμονιέρη, αλλά ζητούσαν από τους ταξιδιώτες τους, να τους πούνε σε ποιά πόλη και σε ποιά χώρα μένανε και αφού το έβαζαν στην μνήμη τους, τους πήγαιναν πετώντας στον προορισμό τους.
Έτσι λοιπόν ο Φοίβος Απόλλων, αφού μοίρασε στους επιστήμονες των ΕΛ που είχε μαζί του τις επι μέρους εργασίες, ανέλαβε ο ίδιος την ολική δόμηση.
Σε σχετικά ελάχιστο χρόνο η προ-δόμηση, είχε ολοκληρωθεί και τα τεράστια μηχανήματα των ΕΛ, εργοστάσια ουσιαστικά, που λειτουργούσαν αυτοματοποιημένα παίρνοντας υλικά από το παμπάλαιο άστρο ηλικίας περίπου 8,2 δισεκατομμυρίων ετών, όπου πήγανε για κατασκευάσουν την Νέα Σελήνη, ήταν έτοιμα να αρχίσουν το τιτάνιο έργο.
Η όλη κατασκευή των επί μέρους χώρων, τόσο στην επιφάνεια της Σελήνης, όσο και στο εσωτερικό της, ήταν τέτοια, που επέτρεπε την λειτουργία της, τόσο από τους ΕΛ όσο και από τους ανθρώπινους συγγενείς τους, τους ΕΛ-ληνές.
Ο Φοίβος Απόλλων, έδωσε την εντολή και η προδομημένη Σελήνη, άρχισε να δημιουργείται.
Το γενικό σκεπτικό της δημιουργίας, ήταν το ότι ο υπερυπολογιστής κατεύθυνε τα προκατασκευασμένα τμήματα με τηλεκίνηση και τα οδηγούσε στο να μονταριστούν σε χρόνο μηδέν, όπως είχε σχεδιάσει στο μυαλό του ο κατασκευαστής.
Η Σελήνη όπως λοιπόν ήδη αναφέρθηκε είναι κούφια.
Μιλάμε για μια κοίλη σφαιρική κατασκευή, φτιαγμένη από τιτάνιο.
Το σφαιρικό σασί, κατά την συνήθεια των ΕΛ, καλύπτεται και από μέσα και από έξω, πλήρως από χαλκό.
Το έξω περίβλημα, επιστρώθηκε με βράχους και χώμα, ελαχίστου πάχους, στις πεδιάδες, ενός χιλιομέτρου.
Αυτό θα έδινε την δυνατότητα απορρόφησης των κρούσεων των μετεωριτών, που λόγω έλλειψης ατμόσφαιρας, θα έφταναν όλοι στην επιφάνεια της Νέας Σελήνης.
Το εσωτερικό σασί, είναι αυτό που ευθύνεται για το ότι το εσωτερικό όλων των κρατήρων της Σελήνης είναι επίπεδο, αφού δεν υποχωρεί στις πιέσεις.
Στην επιφάνεια της Σελήνης, οι ΕΛ, όπως λέει και ο Πρόκλος, έκαναν πολλά μεγάλα κτήρια, πολλές πόλεις και πολλά βουνά, στις πλαγιές των οποίων έκαναν και τις περισσότερες στρατιωτικές εγκαταστάσεις.
Οι πόλεις ήταν αρκετά μεγάλες και μπορούσαν να παρέχουν τα πάντα στους Έλληνες, που είχαν ανάγκη από πολλά πράγματα σαν ανθρώπινα όντα που ήταν και βέβαια νέκταρ και αμβροσία στους ΕΛ.
Η άμυνα των εγκαταστάσεων απέναντι στα όπλα των Νεφελίμ, επιτυγχανότανε με πολλαπλά στρώματα τεραστίων κρυστάλλων, που απορροφούσαν την ενέργεια των ενεργειακών δεσμών των όπλων των Νεφελίμ, ή με ακτίνες εκτροπής υλικών σωμάτων, που εξέτρεπαν τους μετεωρίτες, ή τους τεράστιους βράχους σε μέγεθος ολόκληρων βουνών που έριχναν οι Νεφελίμ και με θόλους από αθραυστόν ύαλον, ενεργειακούς δηλαδή θόλους που μέσα στο πεδίο τους αιωρούνταν εκατομμύρια μικρών κρυστάλλων που συντονιζόμενοι απορροφούσαν την ποσότητα της όποιας ενεργειακής δέσμης έπεφτε πάνω τους.
Το εσωτερικό της Σελήνης, δεν έχει καμιά σχέση με το εξωτερικό, όχι μόνο ως προς την μορφή του, αλλά και ως πρός την χρήση του.
Το εξωτερικό μέρος μορφοποιήθηκε έτσι, ώστε να φιλοξενεί όλους εκείνους που θα λειτουργούσαν τα διάφορα συστήματα στρατιωτικών εφαρμογών, αλλά και τα εργοστάσια κατασκευής ανταλλακτικών, τροφών και ο,τιδήποτε άλλο μπορούσαν να έχουν ανάγκη οι κάτοικοι χειριστές της Νέας Σελήνης.
Το εσωτερικό φτιάχτηκε, για να λειτουργεί ανεξάρτητα και αυτόνομα, ακόμη και αν η Σελήνη έπεφτε στην κυριαρχία των Νεφελίμ ή οποιουδήποτε άλλου.
Κανείς δεν μπορούσε και δεν μπορεί και στις μέρες μας, να μπει στο εσωτερικό.
Είναι απομονωμένο όπως και τα Τάρταρα στην Γη.
Το εσωτερικό της Σελήνης, περιέχει όλους εκείνους τους μηχανισμούς που της δίνουν κίνηση, που διορθώνουν εφόσον χρειαστεί την τροχιά της και που εξασφαλίζουν την θέση της στον χώρο, ώστε να παραμένει η Λίλιθ στην σκιά της Σελήνης και ποτέ να μην έρχεται σε οπτική επαφή με την Γη.
Η Σελήνη είναι σε τέτοια απόσταση από την Γη, ώστε η φαινόμενη διάμετρός της να είναι ίδια με αυτή του Ήλιου και εφόσον χρειαστεί, σε περίπτωση ενός έντονου φλάς στο ορατό φάσμα, να μπορεί να δώσει σε μια κατ΄επιλογήν περιοχή, ολική έκλειψη Ηλίου και πλήρη προστασία των ματιών των κατοίκων της από το έντονο φως.
Όταν η Σελήνη ετοιμάστηκε, ο Απόλλων αποφάσισε για την μέθοδο μεταφοράς και δεν είναι τυχαίο το όνομα των διαστημοπλοίων της NASA που πήγανε εκεί, αφού οι Νεφελίμ στις τυπικότητες κρατούν τους τύπους, ακόμα και απέναντι στους εχθρούς τους.
Υπήρχανε δύο τρόποι να μεταφερθεί η Σελήνη.
Ο ένας ήτανε να ταξιδέψει μέσα στο χάος από το σημείο κατασκεύης μέχρι την Γη.
Αυτό το ταξίδι, όσο γρήγορα και να γινότανε θα κρατούσε χιλιάδες χρόνια.
Ο άλλος ήτανε να δημιουργήσουν μια αστρική πύλη τεραστίων διαστάσεων και να την μεταφέρουν στην θέση της.
Ωστόσο μπορεί ο κόσμος των ονείρων να είναι ψεύτικος, αλλά ακολουθεί συγκεκριμένα πρότυπα, που εμείς τα ονομάζουμε νόμους της φύσης.
Όσοι αποδέχονται τους νόμους αυτούς και παραμένουν προσκολλημένοι στον κόσμο αυτό, επηρεάζονται από οποιαδήποτε αλλαγή συμβαίνει σε αυτόν.
Όταν για παράδειγμα μας αγγίξει η φλόγα μας καίει.
Η ίδια φλόγα ωστόσο, αν αγγίξει κάποιον που πιστεύει ότι η φλόγα είναι ψεύτικη και δεν υπάρχει, δεν τον καίει.
Έτσι, η εμφάνιση της Σελήνης στον ουρανό της Γης, θα είχε σαν συνέπεια την αλλαγή χιλιάδων παραμέτρων της ζωής πάνω στον πλανήτη μας.
Το κύριο πρόβλημα του Απόλλωνα δηλαδή, δεν ήταν το πως θα διαχειριστεί την δημιουργία, το άνοιγμα και το κλείσιμο της αστρικής πύλης στο σύστημα του παμπάλαιου άστρου κοντά στο οποίο κατασκεύασε την Σελήνη και κατόπιν εδώ όπου θα την έφερνε, αλλά οι αλλαγές από πλευράς ισορροπιών και επιδράσεων των κανόνων της ουρανίου μηχανικής.
Ο Απόλλων βέβαια, δεν ήταν ειδικός στην μουσική αρμονία της λύρας, όπως λένε τα παραμυθάκια της νέας και της παλιάς τάξης, αλλά ειδήμων στην μουσική αρμονία του σύμπαντος.
Έτσι, αποφάσισε τα παρακάτω.
1. Θα κατασκεύαζε την Σελήνη έξω από το ηλιακό σύστημα που επέλεξε και που απείχε περίπου 250 έτη φωτός από την Γη, ώστε η ύπαρξή της, να μην επηρεάσει καθόλου την δομή και την δυναμική συμπεριφορά του.
2. Θα έβαζε τον Ήφαιστο να κατασκευάσει την αστρική πύλη κοντά στην Σελήνη και πάνω στο μονοπάτι της τροχιάς της, ώστε να την οδηγήσει κατ΄ευθείαν μέσα σε αυτήν.
3. Το άκρο της εξόδου της αστρικής πύλης , θα ήταν έξω από το δικό μας ηλιακό σύστημα.
4. Η είσοδος στο ηλιακό μας σύστημα, θα γινότανε με υψηλή ταχύτητα που θα μειωνότανε καθώς θα έφτανε στην επιθυμητή τροχιά της γύρω από την Γή.
5. Ταυτόχρονα και καθώς η Σελήνη θα πλησίαζε, η Λίλιθ θα μετέβαλε την τροχία της, ώστε να μείνει συντονισμένη σε τροχιά που να αντιστοιχεί, όπως και αυτή που θα είχε και η Σελήνη, στον γεωμετρικό τόπο των σημείων Lagrange ( όπως τα ονομάζουμε σήμερα ), των σημείων ισορροπίας δηλαδή στο τριπλό πλέον σύστημα Γης, Σελήνης, Λίλιθ.
6. Το τελευταίο που χρειαζότανε, ήταν η σταδιακή προσαρμογή της Γης, όσον αφορά την βαρυτική της αλληλεπίδραση με την Σελήνη.
Αυτό θα το έλυνε μετά το τέλος της όλης διαδικασίας και ήταν και το τελευταίο που τον απασχολούσε, αφού η ίδια η έλξη της Λίλιθ πάνω στην σχετικά ελαφριά κούφια Σελήνη, θα την έκανε να έχει φαινομενικά ακόμα μικρότερη μάζα, αφού θα της ασκούσε έλξη αντίθετη από αυτήν της Γης.
Έτσι αποφάσισε, έτσι και έπραξε.
Από την στιγμή που ο Απόλλων ξεκίνησε από την Γη, μέχρι την στιγμή που η Σελήνη βρισκότανε σε τροχιά γύρω από αυτήν, πέρασαν 1061 μέρες.
Όσος είναι και ο λεξάριθμος του ονόματός του.
Όταν η Σελήνη εμφανίστηκε έξω από το ηλιακό σύστημα και άρχισε με πολύ μεγάλη ταχύτητα να πλησιάζει πρός την τροχιά της Γης, αμέσως σκάφη των Νεφελίμ την πλησίασαν και διαπίστωσαν ότι πρόκειται για κατασκεύασμα που δεν ανήκει σε αυτά που ονομάζουμε φυσικά σώματα του κόσμου των ονείρων , αλλά για κάτι το τεχνητό.
Οι πολιτείες και εγκαταστάσεις εξάλλου πάνω της, το έκαναν αυτό ολοφάνερο.
Τότε, ο Απόλλων, ενημέρωσε τους πάντες ότι επρόκειτο για ένα μεγάλο δώρο του Δία σε όλα τα γένη των Νεφελίμ.
Κάτι στο οποίο όλοι θα ήταν ευπρόσδεκτοι, για να γίνει ο έλεγχος της Γης πιο εύκολος.
Μέχρι να μιλήσουν και συνεννοηθούν μεταξύ τους οι αρχηγοί των γενών όλων, η Σελήνη είχε ήδη πλησιάσει και οι ΕΛ εν τω μεταξύ είχαν δεχθεί αντιπροσωπείες από κάθε ενδιαφερόμενο πάνω στην Σελήνη, χωρίς όμως να τους δώσουν οποιοδήποτε έλεγχο και χωρίς να βάλουν κανέναν στο αυτοματοποιημένο εσωτερικό της.
Επρόκειτο για εκείνο το μικρό χρονικό διάστημα κατά το οποίο, οι Νεφελίμ υποτίμησαν τον Δία και τους ΕΛ.
Έκαναν λάθος και το πλήρωσαν.
Η Σελήνη μπήκε σε τροχιά γύρω από την Γη και μόνο την τελευταία στιγμή συνειδητοποίησαν, ότι η Λίλιθ είχε αχρηστευθεί, αφού κρυβότανε εντελώς πίσω από την νέα Σελήνη.
Η κίνηση ήταν ΜΑΤ.
Ο πόλεμος, η Γιγαντομαχία, αναπόφευκτη.
Ο Πρώτος Δούρειος Ίππος, ονομάστηκε από τους ΕΛ Σελήνη, από τους ανθρώπους Μήνη και είχε πράγματι πολλά βουνά και πόλεις και πολλά μεγάλα κτήρια ( Πρόκλος ).
Αφού είδαμε τα σχετικά για την δημιουργία της Σελήνης και πως έφτασε εδώ κοντά στην Γη μας ας δούμε τώρα μερικές απαντήσεις σε ερωτήματα όπως είναι για παράδειγμα το γιατί δεν είναι ίδιες η ορατή και η αόρατη πλευρά του τεχνητού δορυφόρου της Γης.
Όταν έγινε ο Πόλεμος των Ελ με τους Νεφελίμ, αλλά και μετά από πολλές χιλιάδες χρόνια ο πόλεμος των Ελλήνων και των Ατλάντων , δεν χτυπήθηκε μόνο η Γη από τις βάσεις της Σελήνης, αλλά όπως είναι λογικό και οι βάσεις της Σελήνης από την Γη.
Το ίδιο έγινε και μεταξύ Σελήνης και Λίλιθ.
Η περιοχή της Σελήνης που έβλεπε πρός την Γη, λόγω των αναγκών της χρήσης της, είχε πολύ περισσότερες εγκαταστάσεις και είχε πολύ περισσότερες πεδινές περιοχές.
Ήταν ως εκ τούτου και πολύ περισσότερο προστατευμένη από την πτώση των μετεωριτών.
Έτσι, η μεν πλευρά που φαίνεται μόνο από την Λίλιθ είναι γεμάτη κρατήρες, είτε από την πτώση μετεωριτών, είτε από τις εκρήξεις των χτυπημάτων που δέχτηκε από την Λίλιθ, η δε πλευρά που βρίσκεται πρός την Γη έχει πολύ λιγότερους κρατήρες, λόγω των πολύ λιγότερων χτυπημάτων που δέχτηκε, λόγω της υψηλότερης προστασίας που διέθετε.
Άλλη πιθανή ερώτηση είναι, γιατί δεν καταστράφηκαν τα μηχανήματα πτήσης στο εσωτερικό της Σελήνης κατά την Γιγαντομαχία.
Εκείνο το οποίο κατάλαβαν αμέσως οι Νεφελίμ, όταν άρχισαν οι πρώτες αψιμαχίες με τους ΕΛ, ήταν ότι εαν καταστρεφότανε ο μηχανισμός πτήσης της Σελήνης, αυτή θα έπεφτε πάνω στην Γη και δεν θα έμενε τίποτε.
Για το λόγο αυτό, όλες οι μάχες που δώθηκαν, ποτέ δεν είχαν σαν στόχο την καταστροφή της Σελήνης και κυρίως την καταστροφή ή το μπλοκάρισμα των μηχανισμών πτήσης.
Κατά την διάρκεια της Γιγαντομαχίας, του πολέμου δηλαδή των ΕΛ και των Νεφελίμ, αναρίθμητες αποστολές σχεδιάστηκαν, κυρίως από καταδρομείς Μισναβάχ του γένους Μπαχομέχ, για να μπούν στο εσωτερικό της Σελήνης, να το κυριεύσουν και να κατανοήσουν τον τρόπο λειτουργίας του, ώστε να πάρουν τον έλεγχό της.
Πολλοί προσπάθησαν.
Όλοι σκοτώθηκαν.
Αντίστοιχες επιχειρήσεις και μάχες και βομβαρδισμοί έγιναν κατά τον ελληνοατλαντικό πόλεμο.
Στο τέλος, δεν έμεινε κανείς ζωντανός πάνω στην Σελήνη.
Ο αυτοματοποιημένος μηχανισμός του Απόλλωνα όμως, συνεχίζει να λειτουργει και η Σελήνη συνεχίζει να κρύβει την Λίλιθ από προσώπου Γης.
Στην Λίλιθ και την Σελήνη σήμερα, επικρατεί η απόλυτη καταστροφή και η απόλυτη εγκατάλειψη.
Ελάχιστες εγκαταστάσεις πλέον λειτουργούν, χωρίς κανένα ουσιαστικό ώφελος για τους Νεφελίμ που τις συντηρούν.
Κατά τον πόλεμο Ελλήνων Ατλάντων, καταστράφηκαν τα πάντα.
Κανείς δεν επιχείρησε μετά τον Ελληνοατλαντικό πόλεμο να μπει στο εσωτερικό και να πάρει τον έλεγχο, αφού κάθε τέτοια προσπάθεια θα οδηγούσε την Σελήνη, σε ακαριαία σύγκρουση με την Γη όπως διευκρίνησε ο κατασκευαστής Φοίβος Απόλλων.
Με το δεδομένο αυτό ο τοπικός
ρυθμιστής ( LOCAL REGULATOR ), εμποδίζει πλέον κάθε τέτοια προσπάθεια.
Ο Απόλλων δημιούργησε την τεχνητή Σελήνη και την έφερε μπροστά από την Λίλιθ, τον φυσικό δορυφόρο της Γης.
Η τροχιά της Σελήνης καθώς και η θέση περιστροφής και περιφοράς της ήταν και συνεχίζει να είναι τέτοια, που εμποδίζει τους κατοίκους της Γης να δούν την Λίλιθ, η οποία βρίσκεται διαρκώς πίσω από την Σελήνη και γι αυτό δεν βλέπουμε και ποτέ την Αθέατη Πλευρά της Σελήνης, αλλά εμποδίζει και κάθε οπτική επαφή της Λίλιθ με την Γη.
Αυτό το έκανε ο Απόλλων, επειδή η Λίλιθ ήταν ένα στρατηγικό σημείο στο διάστημα, από το οποίο μπορούσαν να χτυπηθούν στόχοι εγκαταστάσεων των ΕΛ στην Γη, αλλά και για την χρησιμοποιούν οι ΕΛ την Σελήνη, σαν σημείο προσβολής στόχων πάνω στην Γη αλλά και στην Λίλιθ.
Η Λίλιθ πάνω ψηλά στον ουρανό, αποτελούσε σημείο αναφοράς της υπεροπλίας των Νεφελίμ.
Από εκεί μπορούσαν να έχουν τον έλεγχο της Γης.
Ο Απόλλων τότε σε συνέδριο στον Όλυμπο πρότεινε να δημιουργήσει μια νέα Σελήνη και να την τοποθετήσει ανάμεσα στην Γη και την Λίλιθ, τον φυσικό δορυφόρο του πλανήτη.
Ο Δίας θεώρησε ότι το έργο αυτό ήταν δύσκολο αν όχι αδύνατον και για να φέρει σε δύσκολη θέση το παιδί του, παρακινούμενος και από την Ήρα που δεν τον συμπαθούσε, του είπε το ναι.
Σκάφη των ΕΛ, μυστικά και ταχύτατα, με την μέθοδο της δημιουργίας της αστρικής πύλης, έφυγαν από την Γη και πήγανε σε μέρη του κόσμου των ονείρων, του ψεύτικου δηλαδή σύμπαντος, πιο παλιά από το ηλιακό μας σύστημα και εκεί δημιούργησαν την Νέα Σελήνη, μακριά από τα μάτια των Νεφελίμ.
Η μέθοδος της δημιουργίας της, ήταν η προσφιλής στους θεούς, η μέθοδος δηλαδή της Εφαρμοσμένης Αρχιτεκτονικής Προδόμησης.
Σύμφωνα με την τεχνολογία αυτή, δημιουργούσανε ένα μοντέλο του υπό κατασκευήν αντικειμένου καθώς και τους δομικούς λίθους, τα κομμάτια δηλαδή των διαφόρων υλικών που θα απάρτιζαν το αντικείμενο, από τα πιο μικρά, μέχρι τα πιο μεγάλα.
Το λεγόμενο αντικείμενο, μπορούσε να είναι ένα αγαλματίδιο, ή ένας τεράστιος τεχνητός, κούφιος σφαιρικός δορυφόρος, γεμάτος πόλεις και οπλικά συστήματα όπως η Νέα Σελήνη.
Μόλις τελείωνε το μοντέλο, τεράστιες μηχανές, αναλάμβαναν το μοντάζ, αφού πρώτα δημιουργούσαν όλα τα απαραίτητα κομμάτια.
Από μια μικρή βίδα, μέχρι τέραστιες ποσότητες βράχων ή μεταλλικών επιφανειών μήκους εκατοντάδων χιλιομέτρων.
Για να δημιουργηθεί το μοντέλο, ο σχεδιαστής συνδεότανε πνευματικά με ένα μηχάνημα που στην εποχή μας θα ονομάζαμε υπολογιστή και ο υπολογιστής αυτός, διάβαζε με απίστευτη ταχύτητα, την σκέψη του σχεδιαστή.
Παρόμοια περίπτωση έχουμε διαβάσει στην Οδύσσεια, για τα πλοία των Φαιάκων, που δεν είχαν ούτε πλήρωμα, ούτε καπετάνιο, ούτε τιμονιέρη, αλλά ζητούσαν από τους ταξιδιώτες τους, να τους πούνε σε ποιά πόλη και σε ποιά χώρα μένανε και αφού το έβαζαν στην μνήμη τους, τους πήγαιναν πετώντας στον προορισμό τους.
Έτσι λοιπόν ο Φοίβος Απόλλων, αφού μοίρασε στους επιστήμονες των ΕΛ που είχε μαζί του τις επι μέρους εργασίες, ανέλαβε ο ίδιος την ολική δόμηση.
Σε σχετικά ελάχιστο χρόνο η προ-δόμηση, είχε ολοκληρωθεί και τα τεράστια μηχανήματα των ΕΛ, εργοστάσια ουσιαστικά, που λειτουργούσαν αυτοματοποιημένα παίρνοντας υλικά από το παμπάλαιο άστρο ηλικίας περίπου 8,2 δισεκατομμυρίων ετών, όπου πήγανε για κατασκευάσουν την Νέα Σελήνη, ήταν έτοιμα να αρχίσουν το τιτάνιο έργο.
Η όλη κατασκευή των επί μέρους χώρων, τόσο στην επιφάνεια της Σελήνης, όσο και στο εσωτερικό της, ήταν τέτοια, που επέτρεπε την λειτουργία της, τόσο από τους ΕΛ όσο και από τους ανθρώπινους συγγενείς τους, τους ΕΛ-ληνές.
Ο Φοίβος Απόλλων, έδωσε την εντολή και η προδομημένη Σελήνη, άρχισε να δημιουργείται.
Το γενικό σκεπτικό της δημιουργίας, ήταν το ότι ο υπερυπολογιστής κατεύθυνε τα προκατασκευασμένα τμήματα με τηλεκίνηση και τα οδηγούσε στο να μονταριστούν σε χρόνο μηδέν, όπως είχε σχεδιάσει στο μυαλό του ο κατασκευαστής.
Η Σελήνη όπως λοιπόν ήδη αναφέρθηκε είναι κούφια.
Μιλάμε για μια κοίλη σφαιρική κατασκευή, φτιαγμένη από τιτάνιο.
Το σφαιρικό σασί, κατά την συνήθεια των ΕΛ, καλύπτεται και από μέσα και από έξω, πλήρως από χαλκό.
Το έξω περίβλημα, επιστρώθηκε με βράχους και χώμα, ελαχίστου πάχους, στις πεδιάδες, ενός χιλιομέτρου.
Αυτό θα έδινε την δυνατότητα απορρόφησης των κρούσεων των μετεωριτών, που λόγω έλλειψης ατμόσφαιρας, θα έφταναν όλοι στην επιφάνεια της Νέας Σελήνης.
Το εσωτερικό σασί, είναι αυτό που ευθύνεται για το ότι το εσωτερικό όλων των κρατήρων της Σελήνης είναι επίπεδο, αφού δεν υποχωρεί στις πιέσεις.
Στην επιφάνεια της Σελήνης, οι ΕΛ, όπως λέει και ο Πρόκλος, έκαναν πολλά μεγάλα κτήρια, πολλές πόλεις και πολλά βουνά, στις πλαγιές των οποίων έκαναν και τις περισσότερες στρατιωτικές εγκαταστάσεις.
Οι πόλεις ήταν αρκετά μεγάλες και μπορούσαν να παρέχουν τα πάντα στους Έλληνες, που είχαν ανάγκη από πολλά πράγματα σαν ανθρώπινα όντα που ήταν και βέβαια νέκταρ και αμβροσία στους ΕΛ.
Η άμυνα των εγκαταστάσεων απέναντι στα όπλα των Νεφελίμ, επιτυγχανότανε με πολλαπλά στρώματα τεραστίων κρυστάλλων, που απορροφούσαν την ενέργεια των ενεργειακών δεσμών των όπλων των Νεφελίμ, ή με ακτίνες εκτροπής υλικών σωμάτων, που εξέτρεπαν τους μετεωρίτες, ή τους τεράστιους βράχους σε μέγεθος ολόκληρων βουνών που έριχναν οι Νεφελίμ και με θόλους από αθραυστόν ύαλον, ενεργειακούς δηλαδή θόλους που μέσα στο πεδίο τους αιωρούνταν εκατομμύρια μικρών κρυστάλλων που συντονιζόμενοι απορροφούσαν την ποσότητα της όποιας ενεργειακής δέσμης έπεφτε πάνω τους.
Το εσωτερικό της Σελήνης, δεν έχει καμιά σχέση με το εξωτερικό, όχι μόνο ως προς την μορφή του, αλλά και ως πρός την χρήση του.
Το εξωτερικό μέρος μορφοποιήθηκε έτσι, ώστε να φιλοξενεί όλους εκείνους που θα λειτουργούσαν τα διάφορα συστήματα στρατιωτικών εφαρμογών, αλλά και τα εργοστάσια κατασκευής ανταλλακτικών, τροφών και ο,τιδήποτε άλλο μπορούσαν να έχουν ανάγκη οι κάτοικοι χειριστές της Νέας Σελήνης.
Το εσωτερικό φτιάχτηκε, για να λειτουργεί ανεξάρτητα και αυτόνομα, ακόμη και αν η Σελήνη έπεφτε στην κυριαρχία των Νεφελίμ ή οποιουδήποτε άλλου.
Κανείς δεν μπορούσε και δεν μπορεί και στις μέρες μας, να μπει στο εσωτερικό.
Είναι απομονωμένο όπως και τα Τάρταρα στην Γη.
Το εσωτερικό της Σελήνης, περιέχει όλους εκείνους τους μηχανισμούς που της δίνουν κίνηση, που διορθώνουν εφόσον χρειαστεί την τροχιά της και που εξασφαλίζουν την θέση της στον χώρο, ώστε να παραμένει η Λίλιθ στην σκιά της Σελήνης και ποτέ να μην έρχεται σε οπτική επαφή με την Γη.
Η Σελήνη είναι σε τέτοια απόσταση από την Γη, ώστε η φαινόμενη διάμετρός της να είναι ίδια με αυτή του Ήλιου και εφόσον χρειαστεί, σε περίπτωση ενός έντονου φλάς στο ορατό φάσμα, να μπορεί να δώσει σε μια κατ΄επιλογήν περιοχή, ολική έκλειψη Ηλίου και πλήρη προστασία των ματιών των κατοίκων της από το έντονο φως.
Όταν η Σελήνη ετοιμάστηκε, ο Απόλλων αποφάσισε για την μέθοδο μεταφοράς και δεν είναι τυχαίο το όνομα των διαστημοπλοίων της NASA που πήγανε εκεί, αφού οι Νεφελίμ στις τυπικότητες κρατούν τους τύπους, ακόμα και απέναντι στους εχθρούς τους.
Υπήρχανε δύο τρόποι να μεταφερθεί η Σελήνη.
Ο ένας ήτανε να ταξιδέψει μέσα στο χάος από το σημείο κατασκεύης μέχρι την Γη.
Αυτό το ταξίδι, όσο γρήγορα και να γινότανε θα κρατούσε χιλιάδες χρόνια.
Ο άλλος ήτανε να δημιουργήσουν μια αστρική πύλη τεραστίων διαστάσεων και να την μεταφέρουν στην θέση της.
Ωστόσο μπορεί ο κόσμος των ονείρων να είναι ψεύτικος, αλλά ακολουθεί συγκεκριμένα πρότυπα, που εμείς τα ονομάζουμε νόμους της φύσης.
Όσοι αποδέχονται τους νόμους αυτούς και παραμένουν προσκολλημένοι στον κόσμο αυτό, επηρεάζονται από οποιαδήποτε αλλαγή συμβαίνει σε αυτόν.
Όταν για παράδειγμα μας αγγίξει η φλόγα μας καίει.
Η ίδια φλόγα ωστόσο, αν αγγίξει κάποιον που πιστεύει ότι η φλόγα είναι ψεύτικη και δεν υπάρχει, δεν τον καίει.
Έτσι, η εμφάνιση της Σελήνης στον ουρανό της Γης, θα είχε σαν συνέπεια την αλλαγή χιλιάδων παραμέτρων της ζωής πάνω στον πλανήτη μας.
Το κύριο πρόβλημα του Απόλλωνα δηλαδή, δεν ήταν το πως θα διαχειριστεί την δημιουργία, το άνοιγμα και το κλείσιμο της αστρικής πύλης στο σύστημα του παμπάλαιου άστρου κοντά στο οποίο κατασκεύασε την Σελήνη και κατόπιν εδώ όπου θα την έφερνε, αλλά οι αλλαγές από πλευράς ισορροπιών και επιδράσεων των κανόνων της ουρανίου μηχανικής.
Ο Απόλλων βέβαια, δεν ήταν ειδικός στην μουσική αρμονία της λύρας, όπως λένε τα παραμυθάκια της νέας και της παλιάς τάξης, αλλά ειδήμων στην μουσική αρμονία του σύμπαντος.
Έτσι, αποφάσισε τα παρακάτω.
1. Θα κατασκεύαζε την Σελήνη έξω από το ηλιακό σύστημα που επέλεξε και που απείχε περίπου 250 έτη φωτός από την Γη, ώστε η ύπαρξή της, να μην επηρεάσει καθόλου την δομή και την δυναμική συμπεριφορά του.
2. Θα έβαζε τον Ήφαιστο να κατασκευάσει την αστρική πύλη κοντά στην Σελήνη και πάνω στο μονοπάτι της τροχιάς της, ώστε να την οδηγήσει κατ΄ευθείαν μέσα σε αυτήν.
3. Το άκρο της εξόδου της αστρικής πύλης , θα ήταν έξω από το δικό μας ηλιακό σύστημα.
4. Η είσοδος στο ηλιακό μας σύστημα, θα γινότανε με υψηλή ταχύτητα που θα μειωνότανε καθώς θα έφτανε στην επιθυμητή τροχιά της γύρω από την Γή.
5. Ταυτόχρονα και καθώς η Σελήνη θα πλησίαζε, η Λίλιθ θα μετέβαλε την τροχία της, ώστε να μείνει συντονισμένη σε τροχιά που να αντιστοιχεί, όπως και αυτή που θα είχε και η Σελήνη, στον γεωμετρικό τόπο των σημείων Lagrange ( όπως τα ονομάζουμε σήμερα ), των σημείων ισορροπίας δηλαδή στο τριπλό πλέον σύστημα Γης, Σελήνης, Λίλιθ.
6. Το τελευταίο που χρειαζότανε, ήταν η σταδιακή προσαρμογή της Γης, όσον αφορά την βαρυτική της αλληλεπίδραση με την Σελήνη.
Αυτό θα το έλυνε μετά το τέλος της όλης διαδικασίας και ήταν και το τελευταίο που τον απασχολούσε, αφού η ίδια η έλξη της Λίλιθ πάνω στην σχετικά ελαφριά κούφια Σελήνη, θα την έκανε να έχει φαινομενικά ακόμα μικρότερη μάζα, αφού θα της ασκούσε έλξη αντίθετη από αυτήν της Γης.
Έτσι αποφάσισε, έτσι και έπραξε.
Από την στιγμή που ο Απόλλων ξεκίνησε από την Γη, μέχρι την στιγμή που η Σελήνη βρισκότανε σε τροχιά γύρω από αυτήν, πέρασαν 1061 μέρες.
Όσος είναι και ο λεξάριθμος του ονόματός του.
Όταν η Σελήνη εμφανίστηκε έξω από το ηλιακό σύστημα και άρχισε με πολύ μεγάλη ταχύτητα να πλησιάζει πρός την τροχιά της Γης, αμέσως σκάφη των Νεφελίμ την πλησίασαν και διαπίστωσαν ότι πρόκειται για κατασκεύασμα που δεν ανήκει σε αυτά που ονομάζουμε φυσικά σώματα του κόσμου των ονείρων , αλλά για κάτι το τεχνητό.
Οι πολιτείες και εγκαταστάσεις εξάλλου πάνω της, το έκαναν αυτό ολοφάνερο.
Τότε, ο Απόλλων, ενημέρωσε τους πάντες ότι επρόκειτο για ένα μεγάλο δώρο του Δία σε όλα τα γένη των Νεφελίμ.
Κάτι στο οποίο όλοι θα ήταν ευπρόσδεκτοι, για να γίνει ο έλεγχος της Γης πιο εύκολος.
Μέχρι να μιλήσουν και συνεννοηθούν μεταξύ τους οι αρχηγοί των γενών όλων, η Σελήνη είχε ήδη πλησιάσει και οι ΕΛ εν τω μεταξύ είχαν δεχθεί αντιπροσωπείες από κάθε ενδιαφερόμενο πάνω στην Σελήνη, χωρίς όμως να τους δώσουν οποιοδήποτε έλεγχο και χωρίς να βάλουν κανέναν στο αυτοματοποιημένο εσωτερικό της.
Επρόκειτο για εκείνο το μικρό χρονικό διάστημα κατά το οποίο, οι Νεφελίμ υποτίμησαν τον Δία και τους ΕΛ.
Έκαναν λάθος και το πλήρωσαν.
Η Σελήνη μπήκε σε τροχιά γύρω από την Γη και μόνο την τελευταία στιγμή συνειδητοποίησαν, ότι η Λίλιθ είχε αχρηστευθεί, αφού κρυβότανε εντελώς πίσω από την νέα Σελήνη.
Η κίνηση ήταν ΜΑΤ.
Ο πόλεμος, η Γιγαντομαχία, αναπόφευκτη.
Ο Πρώτος Δούρειος Ίππος, ονομάστηκε από τους ΕΛ Σελήνη, από τους ανθρώπους Μήνη και είχε πράγματι πολλά βουνά και πόλεις και πολλά μεγάλα κτήρια ( Πρόκλος ).
Αφού είδαμε τα σχετικά για την δημιουργία της Σελήνης και πως έφτασε εδώ κοντά στην Γη μας ας δούμε τώρα μερικές απαντήσεις σε ερωτήματα όπως είναι για παράδειγμα το γιατί δεν είναι ίδιες η ορατή και η αόρατη πλευρά του τεχνητού δορυφόρου της Γης.
Όταν έγινε ο Πόλεμος των Ελ με τους Νεφελίμ, αλλά και μετά από πολλές χιλιάδες χρόνια ο πόλεμος των Ελλήνων και των Ατλάντων , δεν χτυπήθηκε μόνο η Γη από τις βάσεις της Σελήνης, αλλά όπως είναι λογικό και οι βάσεις της Σελήνης από την Γη.
Το ίδιο έγινε και μεταξύ Σελήνης και Λίλιθ.
Η περιοχή της Σελήνης που έβλεπε πρός την Γη, λόγω των αναγκών της χρήσης της, είχε πολύ περισσότερες εγκαταστάσεις και είχε πολύ περισσότερες πεδινές περιοχές.
Ήταν ως εκ τούτου και πολύ περισσότερο προστατευμένη από την πτώση των μετεωριτών.
Έτσι, η μεν πλευρά που φαίνεται μόνο από την Λίλιθ είναι γεμάτη κρατήρες, είτε από την πτώση μετεωριτών, είτε από τις εκρήξεις των χτυπημάτων που δέχτηκε από την Λίλιθ, η δε πλευρά που βρίσκεται πρός την Γη έχει πολύ λιγότερους κρατήρες, λόγω των πολύ λιγότερων χτυπημάτων που δέχτηκε, λόγω της υψηλότερης προστασίας που διέθετε.
Άλλη πιθανή ερώτηση είναι, γιατί δεν καταστράφηκαν τα μηχανήματα πτήσης στο εσωτερικό της Σελήνης κατά την Γιγαντομαχία.
Εκείνο το οποίο κατάλαβαν αμέσως οι Νεφελίμ, όταν άρχισαν οι πρώτες αψιμαχίες με τους ΕΛ, ήταν ότι εαν καταστρεφότανε ο μηχανισμός πτήσης της Σελήνης, αυτή θα έπεφτε πάνω στην Γη και δεν θα έμενε τίποτε.
Για το λόγο αυτό, όλες οι μάχες που δώθηκαν, ποτέ δεν είχαν σαν στόχο την καταστροφή της Σελήνης και κυρίως την καταστροφή ή το μπλοκάρισμα των μηχανισμών πτήσης.
Κατά την διάρκεια της Γιγαντομαχίας, του πολέμου δηλαδή των ΕΛ και των Νεφελίμ, αναρίθμητες αποστολές σχεδιάστηκαν, κυρίως από καταδρομείς Μισναβάχ του γένους Μπαχομέχ, για να μπούν στο εσωτερικό της Σελήνης, να το κυριεύσουν και να κατανοήσουν τον τρόπο λειτουργίας του, ώστε να πάρουν τον έλεγχό της.
Πολλοί προσπάθησαν.
Όλοι σκοτώθηκαν.
Αντίστοιχες επιχειρήσεις και μάχες και βομβαρδισμοί έγιναν κατά τον ελληνοατλαντικό πόλεμο.
Στο τέλος, δεν έμεινε κανείς ζωντανός πάνω στην Σελήνη.
Ο αυτοματοποιημένος μηχανισμός του Απόλλωνα όμως, συνεχίζει να λειτουργει και η Σελήνη συνεχίζει να κρύβει την Λίλιθ από προσώπου Γης.
Στην Λίλιθ και την Σελήνη σήμερα, επικρατεί η απόλυτη καταστροφή και η απόλυτη εγκατάλειψη.
Ελάχιστες εγκαταστάσεις πλέον λειτουργούν, χωρίς κανένα ουσιαστικό ώφελος για τους Νεφελίμ που τις συντηρούν.
Κατά τον πόλεμο Ελλήνων Ατλάντων, καταστράφηκαν τα πάντα.
Κανείς δεν επιχείρησε μετά τον Ελληνοατλαντικό πόλεμο να μπει στο εσωτερικό και να πάρει τον έλεγχο, αφού κάθε τέτοια προσπάθεια θα οδηγούσε την Σελήνη, σε ακαριαία σύγκρουση με την Γη όπως διευκρίνησε ο κατασκευαστής Φοίβος Απόλλων.
Με το δεδομένο αυτό ο τοπικός
ρυθμιστής ( LOCAL REGULATOR ), εμποδίζει πλέον κάθε τέτοια προσπάθεια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου