Η Εθνική Τράπεζα εξαγόρασε την Τράπεζα Ανατολής και συγχωνεύτηκε μαζί της άμεσα. Με βάση τη νομοθεσία της εποχής, η Εθνική Τράπεζα αποτέλεσε τον “καθολικό διάδοχο” της Τράπεζας Ανατολής, δηλαδή υποκατέστησε στα πάντα την εξαγοραζόμενη τράπεζα, από τη στιγμή της δημοσίευσης σε ΦΕΚ της υπουργικής απόφασης που ενέκρινε τη συγχώνευση (31.12.1932).
Με βάση τη σύμβαση που υπογράφηκε, οι μετοχές της Τράπεζας Ανατολής θα έπρεπε να είχαν ακυρωθεί ως χρηματιστηριακό προϊόν και να παρέμενε μόνο η υποχρέωση της Εθνικής Τράπεζας να αποπληρώσει το τίμημα εξαγοράς. Η τελική ακύρωση των τίτλων των μετοχών (του χαρτιού), με ταυτόχρονη ακύρωση των δικαιωμάτων των μετόχων, θα γινόταν κατά τη λήξη της εκκαθάρισης.
ΕΙΚΟΝΑ 1 – Η ακύρωση των μετοχών κατά το
κεφάλαιο VIII της σύμβασης συγχώνευσης των συμβολαιογράφων Ι.
Οικονομόπουλου και Κ. Ρούσσου, με αριθμό 147611 της 19ης Δεκεμβρίου 1932
ΕΙΚΟΝΑ 2 – Η επίσημη θέση της νομικής υπηρεσίας της Εθνικής Τράπεζας
ΟΙ ΦΑΣΕΙΣ ΤΗΣ ΕΚΚΑΘΑΡΙΣΗΣ ΚΑΙ Η ΜΗ ΑΚΥΡΩΣΗ ΤΩΝ ΜΕΤΟΧΩΝ
Η προκαταβολή των 200 δρχ (και όχι εξόφληση όπως επιμένουν κάποιοι), ξεκίνησε να καταβάλλεται στις 16 Ιανουαρίου 1933, όπως επιβεβαιώνεται από δημοσιεύματα της εποχής. Οι 200 δραχμές ήταν το ελάχιστο που δικαιούνταν οι μέτοχοι και σύμφωνα με τη σύμβαση συγχώνευσης το ποσό προκαταβλήθηκε σε όσους προσκόμισαν τις μετοχές τους, για να εισπράξουν το ποσό αυτό (βλ. “Η σφραγίδα στις μετοχές της Τράπεζας Ανατολής αφορά προκαταβολή και όχι ακύρωση τους – το κουπόνι 55” – http://banquedorient.org/web/?p=3379). Παράλληλα ξεκίνησε η διαδικασία της ειδικής εκκαθάρισης για να διαπιστωθεί το υπόλοιπο επιπλέον ποσό που θα έπρεπε να καταβληθεί στους μετόχους.Εκτός όμως από τα δημοσιεύματα των εφημερίδων που έχουμε αναλύσει στο παρελθόν, υπάρχει πλέον και η επίσημη απάντηση του Χρηματιστηρίου Αξιών Αθηνών. Σύμφωνα με το επίσημο Δελτίο του Χρηματιστηρίου, η είδηση για τη συγχώνευση της Τράπεζας της Ανατολής με την Εθνική Τράπεζα, καθώς και οι λεπτομέρειες για την προκαταβολή, δημοσιεύτηκαν στις «Γνωστοποιήσεις της ημέρας» την 15η Φεβρουαρίου 1933.
 ΕΙΚΟΝΑ 3Α |
 ΕΙΚΟΝΑ 3Β |
Αριστερά η Χρηματιστηριακή γνωστοποίηση για
τη συγχώνευση Τράπεζας Ανατολής και Εθνικής Τράπεζας από το επίσημο
Δελτίο του Χρηματιστηρίου και δεξιά η γνωστοποίηση δια του τύπου.
Σύμφωνα με το παραπάνω απόσπασμα, από την 15η Φεβρουαρίου 1933 οι μετοχές της Τράπεζας της Ανατολής θα διαπραγματεύονταν στο Χρηματιστήριο, μετά την έναρξη της εκκαθάρισης χωρίς τη μερισματαπόδειξη 55 και με την τοποθέτηση μιας απλής σφραγίδας για την είσπραξη των 200 δραχμών.
Είναι σαφές ότι τόσο τα στοιχεία που παρουσιάζουμε παραπάνω, όσο και τα ευρήματα που έχουμε αναδείξει κατά καιρούς, καταρρίπτουν τη θέση της Εθνικής Τράπεζας, η οποία για να εξασφαλίσει μεγαλύτερα κέρδη ξεκίνησε από την πρώτη ημέρα να παραβιάζει τη σύμβαση συγχώνευσης και σήμερα κάνει την ανήξερη. Σύμφωνα με τον τύπο της εποχής, σε πλήρη αντίθεση με όσα θέλει να πιστεύει η ΕΤΕ, οι μετοχές της Τράπεζας Ανατολής διαπραγματεύονταν επίσημα στο Χρηματιστήριο Αξιών Αθηνών μέχρι τα μέσα Νοεμβρίου 1933, περίπου ένα χρόνο μετά την υποτιθέμενη ακύρωση τους.
Η συγχώνευση δι’ εξαγοράς της Τράπεζας της Ανατολής από την Εθνική Τράπεζα πραγματοποιήθηκε, όμως η πλευρά της ΕΤΕ με κόλπα και αιώνιες καθυστερήσεις προσπαθεί μέχρι σήμερα να μην πληρώσει τους μετόχους.
Η ΕΘΝΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ ΠΟΥΛΗΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΜΕΤΟΧΕΣ ΤΗΣ ΤΡΑΠΕΖΑΣ ΑΝΑΤΟΛΗΣ ΤΟ 1935!
Ενώ λοιπόν οι κάτοχοι μετοχών της Τράπεζας Ανατολής περίμεναν κάποια ενημέρωση για την τύχη της περιουσίας τους, η Εθνική Τράπεζα συνέχισε να υποστηρίζει ότι ολοκλήρωσε την ειδική εκκαθάριση με κάποιον μαγικό τρόπο στο τέλος του 1936. Κατά το έτος 1934 η Εθνική Τράπεζα διέθετε 66.443 μετοχές της Τράπεζα Ανατολής, αποτελώντας το μεγαλύτερο μέτοχο με ποσοστό 23,7%.Είναι λογικό, εν όψει του αποτελέσματος της εκκαθάρισης, η Εθνική Τράπεζα να διατηρήσει τις μετοχές της και να περιμένει να λάβει κάποιο επιπλέον ποσό, από τη στιγμή που ήδη είχε εισρπράξει 13.288.600 δραχμές ως προκαταβολή για τις δικές της μετοχές (66.443 x 200 δραχμές).
Στον απολογισμό του 1934, η ΕΤΕ δηλώνει ορθά όλες αυτές τις χιλιάδες μετοχών με λογιστική αξία μία (1) δραχμή εκάστη, από τη στιγμή που δεν ήταν γνωστό το αποτέλεσμα της εκκαθάρισης και δεν ήταν δυνατό να προσδιοριστεί η αξία της μετοχής κατά τη διάρκεια της εκκαθάρισης. Η αναφορά των μετοχών γίνεται επειδή υπάρχει προσμονή κέρδους και για αυτό συμπεριλαμβάνονται στον ισολογισμό. Με παρόμοιο τρόπο το Εθνικό Θέατρο συμπεριλαμβάνει μετοχές της Τράπεζας Ανατολής στον ισολογισμό του σήμερα με την ίδια λογιστική αξία, εν αναμονή της λήξης της εκκαθάρισης, για να διεκδικήσει και αυτό τα ποσά που του αναλογούν.
ΕΙΚΟΝΑ 4 – Πίνακας μετοχών τραπεζών που
διατηρούσε η Εθνική Τράπεζα το 1934, σύμφωνα με τον ετήσιο απολογισμό
της για το έτος 1934.
Το 1935 η εκκαθάριση ουσιαστικά δεν έχει ξεκινήσει και την καθυστέρηση προκάλεσε η ίδια η Εθνική Τράπεζα, λόγω των συνομιλιών της με εκπροσώπους από τη Γερμανική Τράπεζα Ανατολής (Deutsche Orientbank) και τον οίκο Hambro της Αγγλίας.
Η Deutsche Orientbank αντιμετώπιζε οικονομικά προβλήματα λόγω της μεγάλης κρίσης, που χτύπησε Αμερική και Ευρώπη και η πρόταση συνεργασίας ήρθε μέσω του Αγγλικού Οίκου Hambro, ο οποίος πρότεινε να ενωθεί ξανά η Τράπεζα Ανατολής με την Deutsche Orientbank και να δημιουργηθεί η αρχική ελληνογερμανική Τράπεζα Ανατολής, που διαχωρίστηκε το 1906. Βέβαια, η Deutsche Orientbank εκείνη την εποχή ήταν η τράπεζα που εκπροσωπούσε τα επενδυτικά σχέδια των Εθνικοσοσιαλιστών του Χίτλερ και μέσω της οποίας έγινε εκτεταμένο εμπόριο κλεμμένου χρυσού από τα στρατόπεδα συγκέντρωσης του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Με αυτό η Εθνική Τράπεζα δεν είχε πρόβλημα, αφού υποστήριζε έμπρακτα της επενδυτικές κινήσεις του Ράιχ.
Η Εθνική Τράπεζα λοιπόν έβλεπε με καλό μάτι τη συνεργασία με τη Γερμανία του Χίτλερ, ο οποίος από το 1932 ήταν στο προσκήνιο και από τις 30 Ιανουαρίου 1933 ήταν πια Καγκελάριος. Η αντιπρόταση της Εθνικής ήταν να γίνει μια νέα τράπεζα, η οποία να αποτελείται από την Τράπεζα Ανατολής, την Deutsche Orientbank και τον Οίκο Hambro από την Αγγλία, με τους Άγγλους να παίρνουν ενεργό μέρος στη νέα τράπεζα. Οι Άγγλοι από την άλλη μπορεί να είχαν συμφέροντα στη γερμανική τράπεζα, ωστόσο διατηρούσαν επιφυλάξεις για τη σύνδεση του ονόματος Hambro με τους Γερμανούς. Κάπως έτσι διαλύθηκε η όλη προσπάθεια, η οποία το 1935 είχε προχωρήσει αρκετά, σε σημείο να υπάρχει ήδη συμφωνημένο καταστατικό της νέας τράπεζας, αλλά και διαθέσιμα κεφάλαια.
Το 1935 βρήκε την Εθνική Τράπεζα με την Τράπεζα Ανατολής ακόμη στα χέρια και τους μετόχους να θέλουν να πληρωθούν. Προσωπική μου γνώμη είναι ότι οι διοικούντες της Εθνικής Τράπεζας στο τέλος του 1935 αποφάσισαν να μην πληρώσουν τους μετόχους και να σκηνοθετήσουν μια εκκαθάριση που θα είχε “απώλειες”. Αυτό υποδηλώνουν τα στοιχεία που έχω μελετήσει μέχρι σήμερα, κάποια από τα οποία έχουμε αναλύσει στο παρελθόν (“Ο σχεδιασμός της κομπίνας για την Τράπεζα της Ανατολής” – http://banquedorient.org/web/?p=3481)
Ενδεικτικό της στάσης της Εθνικής Τράπεζας είναι ότι φρόντισε να απαλλαγεί από τις 66.443 μετοχές της Τράπεζας της Ανατολής που είχε στην κατοχή της. Ενώ κανείς δεν γνώριζε αν η εκκαθάριση θα είχε κέρδος ή όχι, με εξαίρεση την Εθνική Τράπεζα φυσικά, το σύνολο των μετοχών που είχε συμπεριλάβει στους προηγούμενους ισολογισμούς της εξαφανίστηκε.
ΕΙΚΟΝΑ 5 – Πίνακας μετοχών τραπεζών που
διατηρούσε η Εθνική Τράπεζα το 1935, σύμφωνα με τον ετήσιο απολογισμό
της για το έτος 1935. Απουσιάζει η Τράπεζα Ανατολής.
Μέσα σε ένα χρόνο η Εθνική Τράπεζα κατόρθωσε να εξαλείψει τις μετοχές της Τράπεζας Ανατολής από το χαρτοφυλάκιο της και αυτές ήταν οι μόνες μετοχές που “έδιωξε”. Από τις υπόλοιπες τραπεζικές μετοχές που διέθετε, αύξησε τις μετοχές της Τράπεζας της Ελλάδος και δεν υπήρξε άλλη μεταβολή στον αριθμό μετοχών.
ΕΙΚΟΝΑ 6 – Η Εθνική Τράπεζα πούλησε τις μετοχές της Τράπεζας Ανατολής το 1935!
Η ίδια όμως η Εθνική Τράπεζα στον απολογισμό του 1935, όπως είναι διαθέσιμος στη Βιβλιοθήκη της Τράπεζας της Ελλάδος, η οποία τον έχει σφραγίσει, ξεκαθάρισε τι απέγιναν οι μετοχές αυτές και με ποιόν τρόπο κατάφερε να τις εξαφανίσει.
Ομολογεί λοιπόν η Εθνική Τράπεζα ότι:
“Το εις μετοχάς Τραπεζών και Εταιρειών χαρτοφυλάκιον
εμφανίζει μεταξύ των αυτών χρονολογιών μείωσιν εκ δραχ. 89 εκατ.
οφειλόμενην εις την πώλησιν διαφόρων μετοχών. Εις την πώλησιν ταύτην
προέβη η Τράπεζα θεωρήσασα κατάλληλον την στιγμήν δια την απαλλαγήν της
από μέρους του εις μετοχάς χαρτοφυλακίου της, εφ’ όσον και αι συνθήκαι
της χρηματαγοράς ήσαν ευνοϊκαι δια την απορρόφησιν αυτών”.
Την ίδια στιγμή η νομική ομάδα της τράπεζας τολμάει να λέει σήμερα ότι οι μετοχές ακυρώθηκαν όταν έπρεπε, όπως υποδείκνυε η σύμβαση συγχώνευσης, και δεν είχαν αξία! Η σύμβαση συγχώνευσης είχε συγκεκριμένους όρους, ωστόσο είναι τραγικά φανερό πως η Εθνική Τράπεζα τους καταστρατήγησε σε κάθε βήμα και για αυτό δεν μπόρεσε και δεν ήθελε να ολοκληρώσει την εκκαθάριση, μια και θα ήταν επιζήμιο για αυτήν.
Αν μάλιστα εξετάσουμε και τους απολογισμούς για τα έτη 1932 και 1933 θα δούμε ότι ανάμεσα στις 31 Δεκεμβρίου 1932, ημερομηνία κατά την οποία ολοκληρώθηκε η συγχώνευση και την 31 Δεκεμβρίου 1933, οι μετοχές της Τράπεζας Ανατολής που ήταν στο χαρτοφυλάκιο της Εθνικής Τράπεζας αυξήθηκαν! Με κάποιον άλλον μαγικό τρόπο, η Εθνική Τράπεζα απέκτησε και άλλες από αυτές τις μετοχές της Τράπεζας Ανατολής, ενώ αυτές είχαν “ακυρωθεί”.
 
ΕΙΚΟΝΑ 7 – Ο αριθμός των μετοχών της Τράπεζας
της Ανατολής που είχε στο χαρτοφυλάκιο της η Εθνική Τράπεζα την 31η
Δεκεμβρίου 1932 ήταν 65.529
|
Επίσης, ίσως να αξίζει να θυμηθούμε ότι η ίδια η Εθνική Τράπεζα ενέκρινε το 1934 την πώληση 2050 μετοχών της Τράπεζας Ανατολής στο Χρηματιστήριο του Καΐρου από το τοπικό υποκατάστημα της, ενώ είχε ολοκληρωθεί η συγχώνευση και τυπικά είχε ξεκινήσει η ειδική εκκαθάριση (βλ. “Η φούσκα της Τράπεζας Ανατολής και οι διαχρονικές ευθύνες της ΕΤΕ και της Τράπεζας της Ελλάδας” – http://banquedorient.org/web/?p=3693).
Παράλληλα, θα πρέπει να σημειώσουμε το τραγελαφικό γεγονός ότι η Εθνική Τράπεζα επιμένει ακόμη ότι τάχα η εκκαθάριση της Τράπεζας Ανατολής ολοκληρώθηκε στο τέλος του 1936, ενώ ο επίσημος απολογισμός της Εθνικής Τράπεζας για το 1936 (βλ. http://banquedorient.org/web/?p=3631) δεν περιέχει έστω μια αναφορά για τη λήξη της εκκαθάρισης της Τράπεζας Ανατολής! Αναφέρει όλα τα άλλα…
ΠΟΙΟΣ ΘΑ ΤΙΣ “ΒΡΕΞΕΙ” ΣΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ;
Το σίγουρο είναι ότι η Εθνική Τράπεζα δεν έχει ολοκληρώσει την εκκαθάριση της Τράπεζας Ανατολής, με δική της ευθύνη. Συνεχίζει να κρύβεται ακόμη και σήμερα πίσω από το μανδύα της “καλής τράπεζας”, που όμως φιλοδοξεί να πάρει μεγάλο ποσοστό από την ακίνητη περιουσία των Ελλήνων πολιτών για ακόμη μια φορά στην ιστορία της.Μήπως ήρθε η στιγμή να μάθει η Εθνική Τράπεζα ότι θα πρέπει να λογοδοτεί απέναντι στους πολίτες, τους οποίους έχει στήσει μπροστά στο οικονομικό εκτελεστικό απόσπασμα και περιμένει ένα πιθανό λάθος τους, για να τους αφαιρέσει τα όνειρα και τους κόπους μιας ζωής;
Μήπως έφτασε ο καιρός να εμβολιαστεί το τραπεζικό σύστημα με ένα μάθημα ηθικής και δικαιοσύνης, για να σταματήσουν οι ιδιωτικές, ανώνυμες, τραπεζικές εταιρείες τα κόλπα και τις επαναλαμβανόμενες λογιστικές κομπίνες σε βάρος του Ελληνικού Δημοσίου και των Ελλήνων, με την κάλυψη της Τράπεζας της Ελλάδος που ποτέ δεν ελέγχει τράπεζες συγγενικών συμφερόντων;
Αρκετά δεν έχουν παίξει το χαρτί του “στυλοβάτη της ελληνικής οικονομίας” την οποία κάθε λίγο και λιγάκι χαλιναγωγούν, για να την κατακρεουργήσουν προς όφελος των αγνώστων μετόχων τους, όπως έγινε και στην κρίση του 1930-32, την οποία προκάλεσε η Εθνική Τράπεζα και μέσω της οποίας κατόρθωσε να χρεοκοπήσει το Ελληνικό Κράτος και να αντικαταστήσει τον Ελευθέριο Βενιζέλο με εμβόλιμο τραπεζίτη πρωθυπουργό;
Μήπως κάποιοι θα πρέπει να μελετήσουν τις αγωγές των οικογενειών των Αρμενίων κατά της New York Life (2004) και της γαλλικής AXA (2005), γιατί οι ασφαλιστικές εταιρείες αρνούνταν να αποζημιώσουν τους ασφαλισμένους πελάτες τους που σκοτώθηκαν κατά τη γενοκτονία των Αρμενίων από τους οθωμανούς το 1915; Κάποια από τα ασφαλιστήρια συμβόλαια ήταν υπογεγραμμένα από το 1875, 129 χρόνια πριν από το 2004. Η New York Life ήδη συμβιβάστηκε στα 20 εκατομμύρια δολάρια, ενώ η AXA σύρθηκε σε συμβιβασμό 17 εκατομμυρίων δολαρίων το 2005 και συνέχισε να πληρώνει μέχρι το 2010!
Αντίστοιχες ήταν οι αγωγές κατά της Deutsche Bank και της Dresdner Bank (2006), επειδή οι τράπεζες κατακράτησαν τις περιουσίες των Αρμενίων πεσόντων εδώ και 100 χρόνια. Οι τράπεζες προς το παρόν ακολουθούν τη στάση της Εθνικής Τράπεζας. Για πόσο, θα αποφεύγουν να λογοδοτήσουν άραγε και πότε θα καταλάβουν οι νόμιμοι τοκογλύφοι του τραπεζικού συστήματος ότι τα εγκλήματα, έστω και οικονομικά, δεν κρύβονται κάτω από το χαλάκι;
Τέλος, ίσως το νομικό τμήμα της Εθνικής Τράπεζας να πρέπει να αξιολογήσει τόσο την υπόθεση της Express Service στην Ελλάδα, για την οποία κάποιοι έβγαζαν ανακοινώσεις πως πρόκειται για μια “ανυπόστατη” περίπτωση, μέχρι που το δικαστήριο τους έβαλε στη θέση τους, αλλά και την πολύ πρόσφατη “οκτάχρονη δικαστική διαμάχη μεταξύ μιας γυναίκας από την Αμερική που έχασε τον άνδρα της από καρκίνο στον πνεύμονα και της καπνοβιομηχανίας RJ Reynolds Tobacco Company, καθώς τώρα το Αμερικανικό Δικαστήρια διατάσσει τον πολυεθνικό κολοσσό να καταβάλει στη χήρα το αδιανόητο ποσόν των 23,6 δισ. Δολαρίων” (http://www.bbc.com/news/world-us-canada-28389273)!
Μήπως τελικά η Εθνική Τράπεζα πάσχει από στρουθοκαμηλισμό;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου