Πέμπτη 29 Σεπτεμβρίου 2022
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΓΕΩΡΓΙΑΔΗΣ ΥΠΟΨΗΦΙΟΣ ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ Ν.ΚΟΖΑΝΗΣ: Νόμος ο ρόλος του χρόνου στην δικαιοσύνη
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΓΕΩΡΓΙΑΔΗΣ ΥΠΟΨΗΦΙΟΣ ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ Ν.ΚΟΖΑΝΗΣ: Νόμος ο ρόλος του χρόνου στην δικαιοσύνη: Απαλλάχθηκαν λέει οι κατηγορούμενοι για την υπόθεση Siemens με τα «μαύρα» ταμεία λόγω παρέλευσης 20ετίας από την τέλεση των αδικημάτων μ...
Τρίτη 27 Σεπτεμβρίου 2022
Θεσσαλονίκη: Μια άγνωστη αρχαία πόλη στα έγκατα του Μετρό στην Πυλαία
Το προκασσάνδρειο πόλισμα του 4ου π.Χ. αιώνα ήταν ένας ακμαίος οικισμός ως τον 3ο π.Χ. αιώνα, οργανωμένος με το ιπποδάμειο πολεοδομικό σύστημα
Μια άγνωστη πόλη, το όνομα της οποίας δεν ταυτίζεται σε καμία από τις ιστορικές πηγές -αν και έχει γίνει μία εκτίμηση-, έφερε στο φως η αρχαιολογική σκαπάνη στα έγκατα του μετρό στην καρδιά του μεγάλου συγκοινωνιακού έργου, στο Κέντρο Ελέγχου Λειτουργίας στην Πυλαία, στην ανατολική Θεσσαλονίκη.
Οι ανασκαφές ξεκίνησαν το 2012 και στην έκταση των 31 στρεμμάτων που έχει ερευνηθεί αποκαλύφθηκε τμήμα της πόλης, η οποία ήταν οργανωμένη με το ιπποδάμειο σύστημα -σύμφωνα με το οποίο οι πόλεις αναπτύσσονται σε ορθογώνια σχήματα-, στα πρότυπα των μεγάλων πόλεων της Μακεδονίας, όπως η Όλυνθος και η Πέλλα.
Τα πολυάριθμα ευρήματα παραπέμπουν σε έναν ακμαίο οικισμό με ισχυρή οικονομία και αναπτυγμένες κοινωνικοπολιτικές δομές. Η μεγάλη ανάπτυξή του τοποθετείται στο δεύτερο μισό του 4ου αι. π.Χ., διακόπτεται όμως σταδιακά κατά την ίδρυση της πόλης της Θεσσαλονίκης από τον Κάσσανδρο το 315 π.Χ., οπότε και εγκαταλείπεται.
Σύμφωνα με τον σπουδαίο γεωγράφο, φιλόσοφο και ιστορικό, Στράβωνα, κάτοικοι από 26 κώμες και πολίσματα μετακινήθηκαν για την ίδρυση της Θεσσαλονίκης και ένα από αυτά ήταν και η άγνωστη πόλη της Πυλαίας.
Καμία από τις υπάρχουσες επιγραφές δεν βοηθάει στην ταύτισή της, κάποιες μελέτες ωστόσο μιας επιγραφής που βρίσκεται στο Αρχαιολογικό Μουσείο Θεσσαλονίκης δεν αποκλείουν να πρόκειται για την αρχαία Πάρεπο, αυτό όμως είναι μια υπόθεση εργασίας που χρήζει ακόμη αρκετής μελέτης.
Παρουσιάζοντας το σημαντικό αυτό εύρημα σε εκδήλωση που έγινε στο Αρχαιολογικό Μουσείο Θεσσαλονίκης, η Επίτιμη Έφορος Αρχαιοτήτων, Βασιλική Μισαηλίδου-Δεσποτίδου, ανέφερε ότι η πόλη αυτή διαφέρει από τους παραδοσιακούς προκασσάνδρειους οικισμούς, καθώς ο πολεοδομικός της ιστός μελετήθηκε και σχεδιάστηκε με τα πιο σύγχρονα δεδομένα της εποχής, του 4ου π.Χ. αιώνα. Συγκεκριμένα, τα κτήρια ήταν ορθογώνια και μνημειακές κατοικίες με κεραμοσκεπείς στέγες υπήρχαν εκατέρωθεν των φαρδιών δρόμων, ενώ η πόλη απλώνονταν σε ένα πλατύχωρο επίπεδο ύψωμα.
Ο χώρος της ανασκαφής
Το αμαξοστάσιο της Πυλαίας βρίσκεται σε απόσταση 3 χιλιομέτρων από τη θάλασσα και ο χώρος της ανασκαφής ήταν για πολλά χρόνια ένας απέραντος σκουπιδότοπος άχρηστων οικοδομικών υλικών και υπολειμμάτων από την παρακείμενη κεραμοποιία Αλλατίνη. Η πολύχρονη χρήση του ως σκουπιδότοπος, η σύγχρονη χωματουργική δραστηριότητα και η ρίψη βομβών κατά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο αλλοίωσαν το τοπίο και εξαφάνισαν τα ίχνη του αρχαίου οικισμού.
Η αρχαία πόλη θεμελιώθηκε σε έναν χαμηλό φυσικό λόφο σε υψόμετρο περίπου 65 μέτρων και σε επίπεδο πλάτωμα, ενώ όπως φαίνεται συνεχίζεται κάτω από τις σημερινές εγκαταστάσεις του πολυκαταστήματος Μart (πρώην ΜΑΚΡΟ) και τμήμα του νεκροταφείου υπάρχει κάτω από το Media Markt.
Η οργάνωση της αρχαίας πόλης
Τέσσερις κεντρικοί δρόμοι διέσχιζαν την αρχαία πόλη. Ήταν μεγάλοι, είχαν πλάτος 5 μέτρων ικανό για να κινούνται δύο τροχοφόρες άμαξες, χωρίς πεζοδρόμια και εντός τους αναπτύσσονταν 10 οικοδομικές νησίδες με 4 κατοικίες σε καθεμιά από αυτές. Οι οικίες ήταν μεγάλες, περίπου 290 τ.μ., διώροφες, με ορθογώνια δωμάτια. Ήταν κατασκευασμένες από λίθους με λάσπη, όστρεα και πλινθιά στην ανωδομή και με στέγες από κεράμους. Είχαν επίσης λιθόστρωτα κατώφλια και αυλές, αποθηκευτικούς χώρους, αγωγούς αποχέτευσης από κεράμους λακωνικού τύπου, ενώ διάσπαρτα υπήρχαν 6 πηγάδια για την άντληση νερού.
Στη βορειοδυτική νησίδα και στο άκρο του οικισμού οι κατασκευές ήταν πιο αραιές και ανασκάφηκαν δύο μεγάλοι κυκλικοί κλίβανοι που παραπέμπουν σε εργαστήριο κεραμικής για την παρασκευή αβαφών αγγείων καθημερινής χρήσης, ενώ ένας τρίτος κλίβανος βρέθηκε στο νοτιοδυτικό άκρο του οικισμού.
Η καθημερινή ζωή, η βιοτεχνική δραστηριότητα
Στα σπίτια αναγνωρίζονται χαρακτηριστικά ελληνικού σπιτιού, με εσωστρέφεια την οποία ενισχύει μια εσωτερική αυλή με πλάκες ή κροκάλες, εντός της οποίας τελούνταν και αρκετές οικιακές εργασίες.
Ο προσανατολισμός τους ήταν τέτοιος ώστε τα σπίτια να είναι ζεστά τον χειμώνα και δροσερά το καλοκαίρι, ενώ είναι χαρακτηριστικό πως δεν εντοπίστηκαν κάποιοι χώροι όπως η παστάδα-υπόστεγο για οικιακές εργασίες που απαιτεί φως και συγχρόνως προστατεύει από τον ήλιο και τη βροχή.
Στα βόρεια διαμερίσματα των σπιτιών φαίνεται πως υπήρχε το συγκρότημα της κουζίνας, αλλά λίθινη εστία βρέθηκε μόνο σε ένα από αυτά, έτσι οι αρχαιολόγοι εκτιμούν ότι η θέρμανση γινόταν με φορητά μαγκάλια.
Κανένας χώρος δεν ταυτίστηκε με ανδρώνα, χωρίς αυτό να αποκλείει την τέλεση συμποσίων στις ήδη υπάρχουσες κλίνες των οικιών. Ο εντοπισμός κρατήρων που αποτελεί βασικό σκεύος για το ανακάτεμα του κρασιού με το νερό οδηγεί στο συμπέρασμα πως τέτοιοι χώροι υπήρχαν, δεν είχαν όμως την πολυτέλεια ανάλογων οικιών με ψηφιδωτά δάπεδα και περίτεχνες διακοσμήσεις, ενώ ο πάνω όροφος σχετίζεται με τον γυναικωνίτη.
Σε ό,τι αφορά την κεραμική, στην αρχαία πόλη βρέθηκαν τα χαρακτηριστικά αγγεία της εποχής του 4ου π.Χ. αιώνα, πιάτα, μαχαίρια, πιρούνια, κανάτια, σκύφοι για τα συμπόσια, όπως επίσης και λυχνάρια για τον φωτισμό.
Σε ένα θραύσμα κρατήρα υπάρχει παράσταση, ίσως κάποια που να σχετίζεται με τα Ελευσίνια Μυστήρια, καθώς φαίνεται να απεικονίζεται η Δήμητρα και η Κόρη. Σε κάποια από τα θραύσματα υπάρχουν τα αρχικά των ιδιοκτητών, ενώ μεταξύ των χαριτωμένων ευρημάτων είναι μια φτερωτή Νίκη με έντονο διασκελισμό που ίσως αποτελούσε διακόσμηση σε χάλκινο καθρέφτη.
Μεγάλος -πάνω από 750- είναι και ο αριθμός των νομισμάτων. Πρόκειται κυρίως για χάλκινα και αργυρά νομίσματα του 4ου π.Χ. αιώνα, η κοπή των οποίων ανάγεται στον Περδίκα Γ΄, τον Αμύντα Δ΄, τον Φίλιππο Β΄, τον Αλέξανδρο Γ΄ και τους απογόνους τους.
Στην πόλη αυτή υπήρχε έντονη βιοτεχνική δραστηριότητα και τα όστρεα για την παραγωγή πορφύρας -ανεξίτηλη βαφή που χρωματίζει κόκκινα τα υφάσματα- μαρτυρούν ότι υπήρχε μαζική παραγωγή.
Δολώματα για αλιευτικές δραστηριότητες, υφαντικά βάρη και βέλη για το κυνήγι μαρτυρούν ότι οι κάτοικοι ασχολούνταν με πολλές δραστηριότητες, ενώ λίθινα και πήλινα πώματα, όπως και μεγάλα αποθηκευτικά αγγεία χρησιμοποιούνταν για τη φύλαξη προϊόντων και αγαθών.
Πλήθος κοσμημάτων από αυτά που απαντώνται στον μακεδονικό χώρο βρέθηκαν διάσπαρτα σε όλη την πόλη, ανάμεσά τους μενταγιόν, πόρπες-καρφίτσες με περόνη, δαχτυλίδια. Εντοπίστηκαν επίσης πήλινα ειδώλια για οικιακή λατρεία και θραύσματα από λουτήρια για την υγιεινή και τους καθαρμούς.
Η εγκατάλειψη της αρχαίας πόλης
Η πόλη που ιδρύθηκε στις αρχές του 4ου π.Χ. αιώνα ερήμωσε σταδιακά και στο τέλος του 3ου αιώνα δεν υπήρχε πια. Η εικόνα δείχνει μια σταδιακή εγκατάλειψή της κι όπως φαίνεται κάθε οικογένεια μάζευε τα υπάρχοντά της χωρίς βιασύνη και έφευγε για αλλού. Αυτό ξεκίνησε στις πρώτες δεκαετίες του 3ου π.Χ. αιώνα και συνδέεται ασφαλώς με την ίδρυση της Θεσσαλονίκης από τον Κάσσανδρο το 316/315 π.Χ.
Τμήματα τείχους που να περιέβαλε τον οικισμό δεν βρέθηκαν, αυτό όμως δεν σημαίνει πως δεν υπήρχε. Δεν αποκλείεται μετά την οριστική εγκατάλειψη τα υλικά κατασκευής του τείχους να κάλυψαν τις ανάγκες οικοδόμησης της Θεσσαλονίκης.
Πηγή: voria
Παρασκευή 9 Σεπτεμβρίου 2022
ΧΑΛΚΟΣ, ΑΡΓΥΡΟΣ & ΧΡΥΣΟΣ ΠΟΛΥΤΙΜΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΓΕΙΑ ΜΑΣ (ΜΕΡΟΣ 2ο ΑΡΓΥΡΟΣ)
ΑΝΑΦΟΡΑ ΓΙΑ ΤΑ ΟΦΕΛΗ ΤΟΥ ΑΣΗΜΙΟΥ ΣΤΗΝ ΥΓΕΙΑ ΜΑΣ.
ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ ΤΑ ΑΣΗΜΙΚΑ ΤΗΣ “ΓΙΑΓΙΑΣ”, ΤΟ ΠΑΝΕΜΟΡΦΟ ΜΕΤΑΛΛΟ ΑΞΙΟΠΟΙΕΙΤΑΙ ΚΑΙ ΕΞΑΙΤΙΑΣ ΤΗΣ ΑΝΤΙΜΙΚΡΟΒΙΑΚΗΣ ΚΑΙ ΑΝΤΙΣΗΠΤΙΚΗΣ ΔΡΑΣΗΣ ΤΟΥ.
ΤΑ ΠΑΛΑΙΟΤΕΡΑ ΧΡΟΝΙΑ ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΣΠΙΤΙΑ ΘΑ ΒΡΙΣΚΑΜΕ ΑΣΗΜΕΝΙΑ ΜΑΧΑΙΡΟΠΗΡΟΥΝΑ ΑΦΟΥ ΤΟ ΝΑ ΤΡΩΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΜΕ ΑΥΤΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΤΟΝ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΕΙ ΑΠΟ ΠΟΛΛΑ ΒΑΚΤΗΡΙΑ ΚΑΙ ΜΙΚΡΟΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥΣ ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΜΕΤΑΦΕΡΟΝΤΑΙ ΜΕΣΩ ΤΗΣ ΤΡΟΦΗΣ ΣΤΟΝ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟ ΜΑΣ.
ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΟΥ ΜΕΣΣΑΙΩΝΑ ΑΚΟΜΑ ΜΕΧΡΙ ΚΑΙ ΠΡΟΣΦΑΤΑ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΥΣΑΝ ΚΟΜΜΑΤΙΑ ΑΣΗΜΙΟΥ Ή ΑΣΗΜΕΝΙΑ ΝΟΜΙΣΜΑΤΑ ΣΤΟ ΝΕΡΟ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟ ΠΡΟΣΤΑΤΕΨΟΥΝ ΑΠΟ ΒΑΚΤΗΡΙΑ ΚΑΙ ΜΙΚΡΟΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥΣ. ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΝΔΕΧΟΜΕΝΩΣ ΝΑ ΜΑΣ ΚΑΝΕΙ ΕΝΤΥΠΩΣΗ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΤΟ ΑΣΗΜΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΒΡΩΣΙΜΟ.
ΤΟ ΑΣΗΜΟΝΕΡΟ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑΣ ΤΡΟΠΟΣ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗΣ ΠΟΛΛΩΝ ΠΑΘΗΣΕΩΝ ΠΟΥ ΣΧΕΤΙΖΟΝΤΑΙ ΜΕ ΦΛΕΓΜΟΝΕΣ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΚΑΡΚΙΝΟΥ. ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΟΤΙ ΤΟ ΑΣΗΜΟΝΕΡΟ ΕΞΟΥΔΕΤΕΡΩΝΕΙ ΤΟ ΕΝΖΥΜΟ ΠΟΥ ΒΑΚΤΗΡΙΑ, ΙΟΙ ΚΑΙ ΜΥΚΗΤΕΣ ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΕΤΑΒΟΛΛΙΣΜΟ ΤΟΥ ΟΞΥΓΟΝΟΥ ΜΕ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΝΑ ΑΣΦΥΚΤΥΟΥΝ ΚΑΙ ΝΑ ΠΕΘΑΙΝΟΥΝ. ΚΑΠΩΣ ΕΤΣΙ ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙ ΚΑΙ ΜΕ ΤΑ ΚΑΡΚΙΝΙΚΑ ΚΥΤΤΑΡΑ.
ΜΕΧΡΙ ΤΟ 1940 ΠΟΥ ΠΑΡΑΣΚΕΥΑΣΤΗΚΑΝ ΤΑ ΑΝΤΙΒΙΟΤΙΚΑ ΤΟ ΑΣΗΜΟΝΕΡΟ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΤΑΝ ΩΣ ΦΥΣΙΚΟ ΑΝΤΙΒΙΟΤΙΚΟ. ΤΟ ΑΣΗΜΟΝΕΡΟ ΔΙΑΚΙΝΕΙΤΑΙ ΗΔΗ ΣΤΟ ΕΜΠΟΡΙΟ ΧΩΡΙΣ ΚΑΝΕΙΣ ΝΑ ΜΑΣ ΕΧΕΙ ΕΝΗΜΕΡΩΣΕΙ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΥΕΡΓΕΤΙΚΕΣ ΤΟΥ ΙΔΙΟΤΗΤΕΣ ΩΣΤΕ ΝΑ ΣΚΕΦΤΟΥΜΕ ΝΑ ΤΟ ΑΓΟΡΑΣΟΥΜΕ. ΕΧΟΥΜΕ ΦΤΙΑΞΕΙ ΕΝΑ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ ΓΥΡΩ ΜΑΣ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΜΑΣ ΠΡΟΣΤΑΤΕΨΕΙ ΑΠΟ Ο,ΤΙΔΗΠΟΤΕ ΒΛΑΒΕΡΟ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΚΥΚΛΟΦΟΡΕΙ.
Η ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΤΩΝ ΜΙΚΡΟΒΙΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΙΩΝ ΣΥΝΕΧΩΣ ΘΑ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ ΟΣΟ ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΘΑ ΑΠΑΡΝΙΟΜΑΣΤΕ ΤΗΝ ΧΡΗΣΗ ΦΥΣΙΚΩΝ ΥΛΙΚΩΝ ΠΟΥ ΜΑΣ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΟΥΝ Ή ΟΣΟ ΚΑΠΟΙΟΙ ΣΤΕΚΟΝΤΑΙ ΕΜΠΟΔΙΟ ΜΕΤΑΞΥ ΕΜΑΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΥΛΙΚΩΝ ΑΥΤΩΝ.
Η ΥΠΟΨΗΦΙΑ ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ ΜΕ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΥΝΕΛΕΥΣΙΣ ΕΛΕΝΗ ΝΙΑΡΧΟΥ, ΣΕ ΜΙΑ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΗΝ ΕΛΕΝΗ ΜΠΑΚΙΡΤΖΗ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΕΚΠΟΜΠΗ “ΛΕΠΤΟΜΕΡΙΕΣ ΠΟΥ ΜΑΣ ΞΕΦΕΥΓΟΥΝ”. ΕΛΕΝΗ ΝΙΑΡΧΟΥ, ΥΠΟΨΗΦΙΑ ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ ΜΕ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΥΝΕΛΕΥΣΙΣ Β’ ΔΥΤΙΚΟΥ ΤΟΜΕΑ ΑΘΗΝΩΝ, 6977617800 email: niarchouelene@gmail.com
13.0 ΥΓΕΙΑ
Η υγεία είναι υποχρέωση για δωρεάν παροχή της Πολιτείας προς τους πολίτες της και πρωταρχικός τομέας για την Ελλήνων Πολιτεία.
Η Πολιτεία θα προχωρήσει σε τεράστιες επενδύσεις για μία ολιστική κάλυψη των αναγκών υγείας των πολιτών.
13.1. Θα προχωρήσει σε νοσοκομειακές εγκαταστάσεις που θα σέβονται την προσωπικότητα του κάθε Έλληνα Πολίτη για τις πιο ιδανικές συνθήκες παραμονής εντός αυτών.
13.2. Τα νοσοκομεία αυτά θα καλύπτονται πλήρως από το πιο εξειδικευμένο ιατρικό, νοσηλευτικό και υποστηρικτικό προσωπικό.
13.3. Τα νοσοκομεία θα κατασκευαστούν σε περιβάλλον τέτοιο που να προάγεται η αισθητική των πολιτών σε ύψιστο βαθμό.
13.4. Είναι προγραμματισμένο να γίνει ένα κεντρικό εργοστάσιο που θα φέρει την ευθύνη έναντι της Πολιτείας με απεριόριστη δυναμική δημιουργίας και άλλων περιφερειακών εργοστασίων τα οποία θα κατασκευάζουν φάρμακα με τα καλύτερα αποτελέσματα για τους ασθενείς.
13.5. Τα φάρμακα αυτά έκτος από φυσικής προέλευσης, που είναι το ιδανικότερο, θα είναι μίξη φυσικής και τεχνικής φαρμακολογίας με τις λιγότερες αντενδείξεις.
13.6. Εκτός από την λεγόμενη κλασσική ιατρική θα ενισχυθούν μέγιστα οι εναλλακτικές θεραπείες σε αντίστοιχα ιδανικές εγκαταστάσεις για ιαματική θεραπεία, για υδροθεραπεία, φυτοθεραπεία, αρωματοθεραπεία κλπ.
13.7. Το κύριο μέλημα της Πολιτείας είναι οι πολίτες της να διαβιώνουν σε ένα περιβάλλον το οποίο να προάγει την υγεία με διατροφή ελληνική- μεσογειακή, με νερό όπως μας το προσφέρει η μητέρα φύση και με καθαρό αέρα.
13.8. Θα δημιουργηθούν ειδικά κέντρα απεξάρτησης και αποτοξίνωσης και επανένταξης στην υγιή λειτουργία της πολιτείας για εξαρτημένα άτομα,
13.9. Θα δημιουργηθούν ειδικά κέντρα περίθαλψης – θεραπευτηρίων για ψυχολογικές ασθένειες με υποστηρικτικά κέντρα που θα παρέχουν εξάσκηση πνεύματος και σώματος με σκοπό την ενεργή λειτουργία του ατόμου στην Ελλήνων Πολιτεία.
13.10. Η Ελλήνων Πολιτεία θα χρηματοδοτήσει με ότι ποσά χρειάζονται για το άνοιγμα των τεράστιων Ελλάνιων θεραπευτικών Τεχνικών.
Έτσι θα αναβιώσουν τα θεραπευτήρια σε σύγχρονα Ασκληπιεία στην σωστή τους βάση.
Τετάρτη 7 Σεπτεμβρίου 2022
Αδριανούπολη: Ανακαλύφθηκε επιγραφή που υποδηλώνει την ύπαρξη λατρείας του Ασκληπιού
Επιγραφή που υποδεικνύει την ύπαρξη της λατρείας του Ασκληπιού βρέθηκε στην αρχαία πόλη της Αδριανούπολης. Η αρχαία πόλη φέρει ίχνη κατοίκησης από την Ύστερη Χαλκολιθική περίοδο μέχρι την Ρωμαϊκή και Πρώιμη Βυζαντινή περίοδο και βρίσκεται στην σημερινή περιοχή Eskipazar, στην Μαύρη Θάλασσα.
Οι ανασκαφές, που ξεκίνησαν το 2003 υπό την καθοδήγηση του καθηγητή Ersin Çelikbaş από το Τμήμα Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Karabuk, συνεχίζονται καθόλη τη διάρκεια του έτους χωρίς διακοπή.
Η επιγραφή αναφέρει:
«Ο Αίλιος Δειώταρος παρουσίασε τον Σωτήρα Ασκληπιό» και βρέθηκε σε κομμάτι βράχου κατά τη διάρκεια των συνεχιζόμενων ανασκαφών σε μια τετράγωνη κατασκευή που αποκαλύφθηκε κατά την περυσινή ανασκαφική περίοδο.
Ο Ersin Çelikbaş δήλωσε στο πρακτορείο Anadolu ότι η επιγραφή είναι πολύ σημαντική για την αρχαιολογία της Αδριανούπολης και της Μαύρης Θάλασσας.
Σύμφωνα με τον ίδιο: «Είχαμε μαντέψει την ύπαρξη του Ασκληπιού εδώ, αλλά τώρα που βρέθηκε η επιγραφή, προσδιορίσαμε ξεκάθαρα την ύπαρξη της λατρείας του Ασκληπιού στο Αδριανούπολη. Ο Ασκληπιός είναι ο θεός της ιατρικής στην αρχαιότητα. Σε μέρη όπου υπάρχει ο πολιτισμός του Ασκληπιού συνήθως υπάρχουν ιαματικές κατασκευές, δηλαδή νοσοκομεία της αρχαίας περιόδου», είπε.
Σημειώνοντας ότι παρόμοιες κατασκευές έχουν βρεθεί στους Αλλιανούς και στην Πέργαμο, ο Çelikbaş συνέχισε ως εξής:
«Μπορούμε να πούμε ότι για πρώτη φορά εντοπίστηκε η λατρεία του Ασκληπιού στη Μαύρη Θάλασσα. Έχουμε δει απεικονίσεις του θεού Ασκληπιού στα νομίσματα που έκοψε η Αδριανούπολη. Έχουμε δει την απεικόνιση ενός ενήλικα μαζί με φίδια σε μια αναθηματική στήλη. Νομίζαμε ότι είχε σχέση με τον Ασκληπιό, αλλά η ανακάλυψη της επιγραφής αποκάλυψε ξεκάθαρα ότι υπήρχε πραγματικά η λατρεία του Ασκληπιού στην Αδριανούπολη».
«Ένα από τα σημαντικότερα λατρευτικά κέντρα της ρωμαϊκής περιόδου»
Υπενθυμίζοντας ότι η ιαματική πηγή Akkaya βρίσκεται εντός των ορίων της Αδριανούπολης, ο Chelikbaş είπε: «Συνήθως, η λατρεία του Ασκληπιού εντοπίζεται γύρω από πηγές θερμού νερού. Ο μεγαλύτερος λόγος για τον οποίο βρίσκεται εδώ η λατρεία του Ασκληπιού είναι πιθανότατα η ύπαρξη της ιαματικής πηγής Akkaya. Μπορούμε να πούμε ότι η Αδριανούπολη ήταν ένα από τα σημαντικότερα λατρευτικά κέντρα της αρχαίας περιόδου, ιδιαίτερα της ρωμαϊκής περιόδου».
Δηλώνοντας ότι η επιγραφή χρονολογείται στον 2ο αιώνα μ.Χ., ο Çelikbaş συμπλήρωσε: «Αυτό σημαίνει ότι ανήκει στην πρώιμη αυτοκρατορική περίοδο. Μπορούμε να πούμε ότι η Αδριανούπολη ήταν σημαντική ρωμαϊκή πόλη και λατρευτικό κέντρο κατά την πρώιμη αυτοκρατορική περίοδο».
Η αρχαία Αδριανούπολη
Η αρχαία πόλη, που ιδρύθηκε τον 1ο αιώνα π.Χ. και χρησιμοποιήθηκε ως οικισμός μέχρι τον 8ο αιώνα μ.Χ., βρίσκεται 3 χιλιόμετρα δυτικά της περιοχής Εσκιγιάπαρ.
Σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία ο Ορέστης, γιος του βασιλιά Αγαμέμνονα ίδρυσε την πόλη ως Ορεστιάδα, στη συμβολή των ποταμών Τόνζου (Τουρκικά Τούντζα) και Αρδίσκου (σήμερα Αρδα) με τον Εβρο. Η πόλη (επαν)ιδρύθηκε παίρνοντας το όνομά της από το Ρωμαίο Αυτοκράτορα Αδριανό (117-138) το 125 στη θέση προγενέστερου Θρακικού οικισμού, που ονομαζόταν Ουσκουδάμα. Ήταν πρωτεύουσα των Βήσσων ή των Οδρυσών. Ο Αδριανός την έκανε πρωτεύουσα της Ρωμαϊκής επαρχίας της Θράκης, την ανέπτυξε και την εξωράισε (υδραγωγεία, λουτρά, αγορά κλπ.) και η πόλη διατήρησε κατά την κατοπινή εποχή το όνομά του, παρόλο που κατά τα βυζαντινά χρόνια ξαναπήρε το όνομα Ορεστιάδα. Βρίσκεται σε καίριο κόμβο του δρόμου ο οποίος ενώνει την κεντρική Ευρώπη με την Κωνσταντινούπολη και στο σημείο όπου κατέληγαν οι δρόμοι από τα παράλια του Αιγαίου, της Προποντίδας και της Μαύρης Θάλασσας. Ήδη από τα χρόνια της ίδρυσής της εξελίχτηκε σε σπουδαίο συγκοινωνιακό, εμπορικό και στρατιωτικό κέντρο. Εδώ ο Λικίνιος νίκησε τον Μαξιμίνο (313), ο Κωνσταντίνος τον Λικίνιο (314 και 323) και ο Αυτοκράτορας Ουάλης σκοτώθηκε από τους Γότθους το 378, κατά τη Μάχη της Αδριανούπολης.
Η αρχαία πόλη της Αδριανούπολης συχνά περιγράφεται ως το «Ζεύγμα της Μαύρης Θάλασσας» λόγω των ψηφιδωτών που ανακαλύφθηκαν εκεί. Στην αρχαία πόλη έχουν βρεθεί διάφορα κτήρια όπως δύο λουτρά, δύο εκκλησίες, μια αμυντική κατασκευή, βραχώδεις τάφοι, ένα θέατρο, μια τοξωτή και θολωτή κατασκευή, μια μνημειακή λατρευτική κόγχη, τα τείχη πόλης, επαύλεις καθώς και άλλα μνημειακά κτίρια και λατρευτικοί χώροι.
Πηγή: ArkeoNews, anaskafi
Δευτέρα 5 Σεπτεμβρίου 2022
HANNIBAL – ΤΑ ΑΠΑΓΟΡΕΥΜΕΝΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΥΠΕΡΣΚΑΦΗ ΠΟΥ ΘΑ ΕΞΟΥΔΕΤΕΡΩΝΑΝ ΤΟΝ ΤΟΥΡΚΙΚΟ ΣΤΟΛΟ!
HANNIBAL – ΤΑ ΑΠΑΓΟΡΕΥΜΕΝΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΥΠΕΡΣΚΑΦΗ ΠΟΥ ΘΑ ΕΞΟΥΔΕΤΕΡΩΝΑΝ ΤΟΝ ΤΟΥΡΚΙΚΟ ΣΤΟΛΟ!
ΔΙΕΘΝΗΣ ΠΑΤΕΝΤΑ
Ο Αννίβας Αρτέμης είχε σχεδιάσει ήδη από την δεκαετία του ΄60 πρωτοποριακά ξύλινα τότε σκάφη, με μια μοναδική αεροδυναμική και υδροδυναμική γάστρα, που προσδίδει μικρότερη επαφή με το νερό, άρα μικρότερη αντίσταση και μεγαλύτερη ταχύτητα και αντί να χτυπάει την θάλασσα, τελικά την σχίζει και κερδίζει απίστευτα σε σταθερότητα ακόμη και στις πιο κλειστές στροφές! Τον περίφημο αυτό σχεδιασμό “Δ” τον κατοχύρωσε διεθνώς από τότε και είναι ακόμη αξεπέραστος ναυπηγικά!
Ακριβώς γι΄ αυτό πολεμάται, όπως κάθε άξιος Έλληνας μέσα σε αυτή την χώρα, που κάποιοι δεν θέλουν με κανέναν τρόπο να ξαναγίνει η μεγάλη εκείνη δημιουργική και τεχνολογική δύναμη των περασμένων χιλιετιών.
Και οι κύριοι μέθοδοι σαμποταρίσματος είναι η απαγόρευση Τραπεζικού Δανεισμού, η αλλαγή Νομοθεσίας και Κανόνων, οι “Φωτογραφικοί” Διαγωνισμοί Προμηθειών, η Ματαίωση Παραγγελιών, που πάντα συμβαίνουν με εξωτερική πίεση και εσωτερική πολιτική υποχώρηση των “μαριονετών” που συνήθως κυβερνούν, όχι μόνο στην πολιτική, μα και στο στράτευμα…
Ο “ΒΑΣΙΛΙΑΣ” ΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΑΣ
Ο άριστος Έλληνας Ναυπηγός, με τα πρώτα κιόλας Hannibal του, κέρδιζε πολλούς αγώνες ταχύπλοων και καθιερώθηκε σαν “Βασιλιάς” της θάλασσας!
ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΠΟΛΕΜΙΚΑ ΣΧΕΔΙΑ
Το 1968 μάλιστα, ο Αρτέμης Αννίβας σε συνεργασία με τον αείμνηστο, πολυμήχανο Σωτήρη Σοφιανόπουλο της ΧΡΩΠΕΙ, πρότειναν στο κράτος να τοποθετηθούν τέσσερα ΠΑΟ (Πυροβόλα Άνευ Οπισθοδρομίσεως που τρυπούν ακόμη και τον πιο σκληρό χάλυβα) πάνω σε μεγάλα ξύλινα (και γι΄ αυτό μη ανιχνεύσιμα από τα ραντάρ) Hannibal, ώστε να αποτελέσουν έναν ευέλικτο επιθετικό στολίσκο κρούσης, που θα μπορούσε να κυκλώσει και να επιτεθεί σαν “μελίσσι” στα τουρκικά πλοία, αναπτύσσοντας, χάρη στον μοναδικό σχεδιασμό, μυθικές για την εποχή ταχύτητες!
Για την εποχη που μιλάμε (1968) τα ΠΑΟ 106 ηταν αλλα και ειναι ακομα φοβερα όπλα. Μιλάμε για δραστικο βεληνεκές 7 χιλιομετρα ευθύβολα και με δυνατότητα διάτρησης μεγαλων θωρακίσεων. Αν λαβεις υπόψιν σου τον τρόπο που θα δρουσαν ( αντάρτικο της θάλασσας) εγω θα τα ελεγα φοβερα όπλα. Σημερα λογο του οτι η συγκεκριμένη πλατρφορμα ειναι αξεπέραστη θα μπορούσαν να εχουν εξοπλιστεί με οπλα τελευταίας τεχνολογίας
ΤΑ ΝΕΑ ΠΟΛΕΜΙΚΑ HANNIBAL
Στο κέντρο του σχεδιάστηκε ο προφυλαγμένος πυργίσκος διακυβέρνησης, ενώ μπροστά του και τέρμα πίσω υπάρχουν θέσεις αναδυόμενων πυροβόλων, ενώ πίσω από τον πυργίσκο θέση αναδυόμενου εκτοξευτή πυραύλων!
Στα πλαϊνά του Ελληνικού Πολεμικού Hannibal, σχεδιάστηκαν έξυπνα από τον Αννίβα Αρτέμη οι θέσεις των κρυμμένων τορπιλών, που θα μπορούσαν να βυθίσουν ακόμη και φρεγάτες!
ΝΤΡΟΠΗ ΓΙΑ ΤΙΣ ΚΑΘΕΣΤΩΤΙΚΕΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΙΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ
ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑ
Δείτε τα πανέμορφα Hannibal και τις επιδόσεις τους
Να κινηθεί άμεσα ο ευαίσθητος Ναυτιλιακός κόσμος, να μπουν σε γραμμή παραγωγής (αναψυχής και άμυνας), φιγουράροντας πια σε όλες τις Τουριστικές Εκθέσεις και Διαφημίσεις της Ελλάδας, σαν οι σύγχρονες ελληνικές “τριήρεις” της εποχής μας, ενώ κάθε χρόνο να γίνονται Διεθνείς Αγώνες Hannibal, υπό την επίσημη Αιγίδα της ΕΛΛΗΝΩΝ ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ/
Και για να συνδυάσουμε το τερπνόν μετά του ωφελίμου, οι Αγώνες αυτοί μπορούν να ξεκινήσουν άμεσα, ακόμη και τώρα, φέτος, με ελληνικά σκάφη, πληρώματα και χορηγούς, σε Μεγίστη, Ρω και Στρογγύλη…
Ο Αννίβας Αρτέμης , ο μεγάλος Έλληνας Ναυπηγός, έφυγε τον Σεπτέμβριο 8/9/2021 στα 87 του χρόνια στον ευαγγελισμό… Έφυγε πικραμένος και αδικαίωτος από το ανθελληνικό αλλογενές καθεστώς που πολεμά όλα τα ταλέντα, όλα τα παιδιά της Ελλάδος, όλα όσα τα προίκισε η δημιουργία. Όσοι μένουμε πίσω ας κρατήσουμε ζωντανή την μνήμη, αλλά και το ατέλειωτο μαρτύριό του, βάζοντας πείσμα να τον δικαιώσουμε μια μέρα. Να ναυπηγήσουμε το πρωτοποριακό πολεμικό του σκάφος, ακόμη και σαν μην επανδρωμένο σκάφος επιφανείας (AUSV), σε απάντηση των τουρκικών ULAQ.
ΔΙΑΣΚΕΥΗ ΑΠΟ ΚΕΙΜΕΝΟ του Κωστή Αλεξίου
6.0 ΕΡΕΥΝΑ ΚΑΙ ΚΑΙΝΟΤΟΜΙΕΣ
6.1. Θα δημιουργηθούν ειδικές υποδομές όπου οι ερευνητές θα μπορούν να υλοποιούν με άνεση τις έρευνες/-πειράματα καινοτομικά. Αξιοποίηση των αποτελεσμάτων.
6.2. Θα δημιουργηθούν ειδικά σχολεία για παιδιά με υψηλά νοητικά επίπεδα ούτως ώστε να αναπτύξουν ορθά τις δυνατότητες τους.
6.3. Θα εγκατασταθούν καινοτόμα προγράμματα και σοβαρά δίκτυα σε όλα τα τριτοβάθμια εκπαιδευτικά ιδρύματα στην Ελλάδα, έτσι ώστε με τα ειδικά προγράμματα να μπορέσουν να χρηματοδοτηθούν οι νέες καινοτομίες, δημιουργίες, τεχνολογίες και άλλες εξελίξιμες μορφές προϊόντων, έτσι ώστε τα παραγόμενα προϊόντα να διατίθενται αμέσως στο εμπόριο για περαιτέρω αμοιβαίο όφελος του εκπαιδευτικού προγράμματος, τους μαθητές που φοιτούν, τους καθηγητές που διδάσκουν και κατ’ επέκταση της Ελλάδος, των Ελλήνων και του Ελληνισμού γενικότερα, με τέτοιο τρόπο ώστε μέχρι το δέκα (10 %) τοις εκατό των δικαιωμάτων να επιστρέφει πίσω στο ίδρυμα/ σχολείο από όλες τις εμπορικές δραστηριότητες που θα προωθηθούν με τα νέα προϊόντα και τις τεχνολογίες και έτσι αυτά τα σχολεία/ ιδρύματα να δημιουργούν δικούς τους μηχανισμούς αυτοχρηματοδότησης για να λειτουργούν απρόσκοπτα.
6.4. Θα συσταθεί ειδική επιτροπή άμεσων αδειοδοτήσεων για επενδύσεις ειδικά σε καινοτόμες τεχνολογίες ώστε να ωφεληθεί άμεσα όλη η κοινωνία.
Παρασκευή 2 Σεπτεμβρίου 2022
Τα δημοφιλέστερα επαγγέλματα στην αρχαία Ελλάδα και η δουλειά που κανείς δεν ήθελε να κάνει
Οι τέχνες που επιβιώνουν έως τις μέρες μας και οι ιλιγγιώδεις πληρωμές των γυναικών που εκπορνεύονταν
Καταρχάς να ξεκινήσουμε με μια παραδοχή. Πολλοί από τους Αθηναίους πολίτες της κλασικής αρχαιότητας (που εκτείνεται περίπου από το 480 π.Χ. έως το 323 π.Χ.), δεν ήταν αναγκασμένοι να δουλεύουν. Οι ελεύθεροι πολίτες της κραταιάς και ακμάζουσας εκείνη την εποχή πόλης, πίστευαν ότι θα πρέπει να είναι απαλλαγμένοι από την εργασία προκειμένου να μπορούν απερίσπαστοι να ασχολούνται με την πολιτική και τις διαδικασίες της άμεσης δημοκρατίας.
Φιλόσοφοι όπως ο Πλάτων, ο Ξενοφών και ο Αριστοτέλης καθώς και η συντριπτική πλειοψηφία της αριστοκρατικής τάξης, θεωρούσαν υποτιμητική κάθε μορφή χειρωνακτικής ή γενικότερα μισθωτής εργασίας τις οποίες αναλάμβαναν να φέρουν εις πέρας ως επί το πλείστον δούλοι και μέτοικοι.
Ο φιλόσοφος Αριστοτέλης
Στην αθηναϊκή οικονομική ζωή λειτουργούσε όπως και στις μέρες μας, ο νόμος της προσφοράς και της ζήτησης και τα επαγγέλματα ήταν δεκάδες. Αρκετά μάλιστα εξ αυτών επιβιώνουν μέχρι τις μέρες μας, ενώ και τότε θα πρέπει να έχουμε κατά νου ότι υπήρχε ανεργία. Κάθε πρωί όσοι δεν είχαν εργασία και έπρεπε να έχουν ένα εισόδημα για να μπορούν να ζήσουν αξιοπρεπώς, συγκεντρώνονταν στην Αγορά και οι εργοδότες επέλεγαν όσους ήθελαν για ένα καθορισμένο χρονικό διάστημα. Όταν όμως η ανεργία ήταν ιδιαίτερα μεγάλη, οι κυβερνώντες κατέφευγαν στη λύση της υλοποίησης μεγάλων δημοσίων έργων που για να φέρουν εις πέρας, απασχολούσαν όσους είχαν ανάγκη από δουλειά.
Ο σπουδαίος ιστορικός Πλούταρχος υποστηρίζει ότι ένας από τους λόγους που ο Περικλής αποφάσισε να επανακατασκευάσει την κατεστραμμένη από την επιδρομή των Περσών Ακρόπολη των Αθηνών δημιουργώντας το ανυπέρβλητου κάλλους γνωστό μνημείο, ήταν ακριβώς κι αυτός.
Τα επαγγέλματα εκτός της πόλης
Οι περισσότεροι κάτοικοι της αρχαίας Ελλάδας πάντως δούλευαν στην ύπαιθρο καλλιεργώντας μικρά κτήματα που είτε τους ανήκαν είτε τα νοίκιαζαν από πλουσιότερους γαιοκτήμονες με αντάλλαγμα την παραχώρηση ενός μέρους της σοδειάς. Οι βασικότεροι καρποί ήταν το σιτάρι και το κριθάρι ενώ φρόντιζαν επίσης ελαιώνες αλλά και μποστάνια με λάχανα, μαρούλια και κρεμμύδια.
Η γεωργία ήταν από τις βασικότερες πηγές ενασχόλησης, ωστόσο η δουλειά ήταν επίπονη και τα καλλιεργητικά μέσα εννοείται μακράν υποδεέστερα από τα σημερινά. Παράλληλα ασχολούνταν και με τη μελισσοκομία, καθώς το μέλι θεωρούνταν εκλεκτό προϊόν το οποίο εξαγόταν κιόλας.
Κόντρα κτηνοτρόφων με γεωργούς
Εκτός των τειχών της πόλης συναντάμε επίσης κτηνοτρόφους. Τόσο στην Αθήνα όσο και σε άλλες περιοχές που προσφέρεται η μορφολογία του εδάφους, όπως είναι η Θεσσαλία και η Βοιωτία, εκτρέφονταν βόδια, άλογα, χοίροι και αιγοπρόβατα. Πάντως δεν ήταν λίγες οι φορές που οι γεωργοί συγκρούονταν με τους κτηνοτρόφους γιατί τα πρόβατα κατέστρεφαν τις καλλιεργήσιμες εκτάσεις. Ό,τι ακριβώς δηλαδή συνέβαινε επί δεκάδες αιώνες νωρίτερα και επαναλαμβανόταν δεκάδες αιώνες αργότερα. Τέτοιου είδους αψιμαχίες άλλωστε, κρατάνε μέχρι τις μέρες μας σε πολλά χωριά.
Κυνήγι και ψάρεμα
Προσοδοφόρες ήταν κατά την αρχαιότητα οι ενασχολήσεις με το κυνήγι και το ψάρεμα. Οι κυνηγοί χρησιμοποιούσαν σφεντόνες, παγίδες, τόξα, ακόντια, τσεκούρια, δόρατα και εκπαιδευμένα σκυλιά προκειμένου να πιάσουν μεγάλα ζώα όπως ήταν οι αγριόχοιροι ή μικρά όπως οι λαγοί, ενώ στο στόχαστρο έμπαιναν και πουλιά όπως οι πέρδικες, ο τσίχλες και τα ορτύκια.
Στο ψάρεμα χρησιμοποιούσαν καλάμι αλλά και τεχνητά δολώματα. Η καθετή, το πυροφάνι, το δίχτυ και το καμάκι, ήταν περίπου όπως και τα σημερινά.
Λατόμοι και υλοτόμοι
Επίπονες δουλειές εκτός πόλης ήταν επίσης αυτό του λατόμου που καλούνταν να βγάλει τα μάρμαρα από την Πεντέλη, την Πάρο και άλλες περιοχές, καθώς επίσης και του υλοτόμου που έκοβε τα δέντρα ώστε να αξιοποιηθεί ακολούθως η ξυλεία σε μια σειρά από κατεργασίες.
Η δουλειά που κανείς δεν ήθελε να κάνει
Το μέρος που κανείς δεν ήθελε να καταλήξει οικειοθελώς ήταν το ορυχείο. Οι συνθήκες εκεί ήταν τόσο απάνθρωπες που παντού έβλεπες να απασχολούνται μονάχα δούλοι που άνοιγαν χαμηλές στοές με τις αξίνες, τις σμίλες και τα σφυριά στην προσπάθειά τους να εξορύξουν τα πολύτιμα μεταλλεύματα που άλλοι μετέφεραν έξω από τις γαλαρίες. Η ζέστη ήταν ανυπόφορη τους καλοκαιρινούς μήνες εκεί μέσα, όπως και το κρύο το χειμώνα.
Συν τοις άλλοις τα μέτρα υποστύλωσης και εξαερισμού ήταν υποτυπώδη με αποτέλεσμα πολλοί να χάνουν τη ζωή τους. Κάτι τέτοιο συνέβαινε συχνά για παράδειγμα στα ορυχεία του Λαυρίου και στα χρυσορυχεία του όρους Παγγαίο, που εκτείνεται στους σημερινούς νομούς Καβάλας και Σερρών.
Ανάμεσα στα θύματα συγκαταλέγονταν και μικρά παιδιά – δούλοι που καλούνταν να σέρνονται μέσα στις μικρότερες σήραγγες που δεν χωρούσαν οι ενήλικοι, συχνά σε βάθος ακόμη και 100 μέτρα κάτω από το έδαφος.
Τα επαγγέλματα εντός της πόλης
Εντός των τειχών, ένα από τα πιο διαδεδομένα επαγγέλματα, ιδίως στην αρχαία Αθήνα, ήταν αυτό του αγγειοπλάστη. Τα εργαστήριά τους ήταν συγκεντρωμένα στην περιοχή του Κεραμεικού. Εκεί κατασκεύαζαν πιθάρια, αγγεία σε διάφορα σχήματα και μεγέθη, λυχνάρια και πολλά άλλα. Κύριο εργαλείο τους ήταν ο τροχός, ένας δίσκος πάνω σε έναν κάθετο άξονα. Σε αυτό τον δίσκο ο τεχνίτης τοποθετούσε τον πηλό τον οποίο γυρνούσε με το χέρι του ώστε να πάρει το απαιτούμενο σχήμα.
Όταν ολοκληρωνόταν το αγγείο, το άφηναν εκτεθειμένο στον ήλιο να ξεραθεί ή το έψηναν σε φούρνο. Μετά έπιαναν δουλειά οι αγγειογράφοι που ακολουθώντας συνήθως τον ερυθρόμορφο ή μελανόμορφο ρυθμό ομόρφαιναν το αγγείο με σχήματα και σχέδια.
Στην αρχαία Ελλάδα πιένες γνώριζε επίσης το επάγγελμα του κρεοπώλη που πωλούσε το κρέας στους πολίτες και του βυρσοδέψη που επεξεργαζόταν το δέρμα των ζώων για να το παραδώσει στη συνέχεια στον σκυτοτόμο, τον υποδηματοποιό που το έκανε παπούτσια.
Άλλοι επαγγελματίες έπαιρναν υφάσματα που προέρχονταν κυρίως από τη ρόκα και τον αργαλειό των γυναικών κάθε σπιτιού και αναλάμβαναν να το βάψουν στο επιθυμητό χρώμα και οι γναφείς να το περιποιηθούν. Ακολούθως οι ράφτες δημιουργούσαν μια σειρά από ρούχα.
Το… αρχαιότερο επάγγελμα που κοστολογούνταν έως και 10.000 δραχμές
Από τη λίστα δεν θα μπορούσε βέβαια να λείπει και το επονομαζόμενο… αρχαιότερο επάγγελμα στον κόσμο, αυτό της πορνείας. Ο Βρετανός συγγραφέας και υπεύθυνος κοινωνικών ερευνών σε διδακτορικό επίπεδο στο πανεπιστήμιο South Bank του Λονδίνου Eric Chaline, αναφέρει στο βιβλίο του «ταξιδιωτικός οδηγός για την αρχαία Ελλάδα – η Αθήνα και τα περίχωρα» (εκδόσεις Σαββάλας) πως η πορνεία ήταν συνηθισμένη στην Αττική. Λέγεται δε ότι ο μέγας νομοθέτης Σόλων ίδρυσε τα πρώτα δημόσια πορνεία, ώστε να διασφαλίζεται η ερωτική ζωή των πολιτών. Όλοι οι μεγάλοι αστικοί δήμοι είχαν πορνεία τόσο για άνδρες όσο και για γυναίκες στην Αθήνα. Βρισκόντουσαν κοντά στις πύλες της πόλης (ειδικά στο Δίπυλο και στις Ιερές Πύλες του Κεραμεικού) και στον Πειραιά, κοντά στις πύλες της πόλης και στο λιμάνι του Κανθάρου.
Υπήρχαν πολλών κατηγοριών εκδιδόμενες γυναίκες. «Στην κατώτερη βαθμίδα ήταν οι πόρνες, ξένες δούλες που δούλευαν σε πορνεία έναντι λίγων οβολών. Στη συνέχεια έρχονται οι ανεξάρτητες πόρνες. Ελεύθερες γυναίκες που πουλούν τις υπηρεσίες τους με όρους μερικής απασχόλησης. Συχνά προσλαμβάνονταν ως αυλητρίδες στα συμπόσια, στα οποία πληρώνονταν με δύο δραχμές, όσο και το ημερομίσθιο ενός χειρώνακτα. Στην ανώτατη βαθμίδα ήταν οι εταίρες, όμορφες αυλικές με μεγάλη μόρφωση που χρεώνουν μέχρι και 10.000 δραχμές για μία νύχτα» αναφέρει χαρακτηριστικά ο Chaline.
Απεικόνιση 3D της Αρχαίας Ελλάδας
Δανειστές και τοκογλύφοι
Τέλη του 5ου αιώνα π.Χ. συναντάμε στην αρχαία Ελλάδα το επάγγελμα του τραπεζίτη/δανειστή που προέρχεται από τις ανάγκες της εποχής. Έμποροι που αναλάμβαναν τις εισαγωγές και εξαγωγές προϊόντων από την πόλη – κράτος αναζητούσαν πόρους προκειμένου να επεκτείνουν την επιχείρησή τους και απευθύνονταν στους χρηματοπιστωτές του καιρού τους.
Δανεισμοί βέβαια υπήρχαν και παλαιότερα αλλά πάντα χωρίς τόκο. Τώρα οι επαγγελματίες του είδους δάνειζαν χρήματα με απώτερο σκοπό το κέρδος από το επιτόκιο που θα τους έδινε πίσω ο δανειζόμενος, την καθορισμένη χρονική περίοδο. Ο τόκος κυμαινόταν γύρω στο 10% με 12%, ενώ υπήρχαν και τοκογλύφοι που ζητούσαν ακόμη υψηλότερο ποσοστό με αποτέλεσμα να παρεμβαίνει το κράτος προς όφελος των πολιτών.
Γιατροί δια πάσαν νόσο
Εννοείται πως στην αρχαιότητα υπήρχαν επίσης γιατροί. Ήταν οι πρώτοι που χρησιμοποίησαν τη λογική στην αντιμετώπιση των διαφόρων νόσων. Αφήνοντας κατά μέρος τα περί «θείας παρέμβασης» ξεκίνησαν να αναζητούν πιο πρακτικές και φυσικές θεραπείες. Έχοντας ασπαστεί την ιδέα «νους υγιής εν σώματι υγιεί» (παρά το γεγονός ότι η φράση προέρχεται από τον κατά πολύ μεταγενέστερο Ρωμαίο ποιητή Γιουβενάλη), οι ιατροί στόχευαν πάντοτε σε ταυτόχρονη θεραπεία σώματος και νου. Τα βασικά στοιχεία της επιστήμης οι επίδοξοι γιατροί τα μάθαιναν από τους ιατροδιδασκάλους που ήταν έναν από τους πολλούς κλάδους των διδασκόντων.
Πληροφορίες για μια σειρά επαγγέλματα μας γίνει επίσης ο Αριστοφάνης στην κωμωδία «Όρνιθες» που παρουσιάστηκε το 414 π.Χ. στην αθηναϊκή γιορτή των «εν άστει Διονυσίων». Γράφει χαρακτηριστικά στους στίχους 493-497: «[…] τα χαράματα μόλις λαλήσει ο πετεινός, όλοι αμέσως ξυπνούν, στις δουλειές τους να πάνε, ο χαλκιάς, ο αλευράς, ο ταμπάκης (σ.σ. ο βυρσοδέψης) κι όσοι φτιάνουν ασπίδες ή λύρες· μαζί κανατάς, παπουτσής και λουτράρης (σ.σ. αυτός που εργάζεται στα δημόσια λουτρά ή είναι ιδιοκτήτης τους)».
Οι… καπηλευτές
Τέλος, άξιοι αναφοράς είναι οι κάπηλοι (μικροέμποροι) και οι έμποροι (μεγαλέμποροι). Αν και οι περισσότεροι γεωργοί, ψαράδες, κτηνοτρόφοι και τεχνίτες πουλούσαν μόνοι τους τα προϊόντα στην Αγορά, υπήρχαν φορές που αυτό γινόταν από μεσάζοντες.
Οι κάπηλοι αγόραζαν από τους παραγωγούς τα προϊόντα και ακολούθως πήγαιναν εκείνη στην Αγορά και τα πουλούσαν εννοείται πιο ακριβά, κερδίζοντας απ’ αυτή τη χρηματική διαφορά αγοράς και μεταπώλησης. Πολλές φορές όμως βρίσκονταν κατηγορούμενοι για εξαπάτηση, καθώς έκλεβαν στο ζύγι ή νόθευαν τα προϊόντα. Γι’ αυτό οι μετρονόμοι και οι αγορανόμοι (να, δύο ακόμη επαγγέλματα) τους είχαν υπό παρακολούθηση. Από αυτούς άλλωστε βγαίνει και το ρήμα «καπηλεύομαι».
Πηγή: newsbeast